Sen o wojnie Jakub Socha Teatr Michał Zadara, wystawiając „Matkę Courage” w Teatrze Narodowym, przeniósł akcję do przyszłości, którą zbudował z dzisiejszych lęków
OSTATNIA DEKADA: Zaczęło się w Gdańsku Witold Mrozek Teatr O micie Teatru Wybrzeże za Macieja Nowaka napisano wiele – dla niektórych miniona teatralna dekada to „dekada Nowaka”. Być może początkiem dekady polityczności powinien być „H.” Klaty, symboliczny spektakl w Stoczni Gdańskiej oparty na „Hamlecie”
Wygładzanie szwów Katarzyna Czeczot Teatr „Dziady” Zadary puszczone wolno zawodzą zupełnie, a przecież mit polityczny niezagospodarowany na nowo przechyli się zawsze na stronę silniejszych dyskursów
Noc żywych trupów Michał Centkowski Teatr Wrocławskie „Dziady” to spektakl przedziwny. Wszystko działa w nim doskonale, lecz ostatecznie właściwie nic z niego nie zostaje. Bardzo chciałbym wierzyć, że jest to przejaw przewrotnej strategii Zadary
Odlewanie z brązu Rozmowa z Michałem Zadarą Teatr Ważne, żeby wystawić „Dziady” w całości, żeby powiedzieć wyraźnie: Mickiewicz nie napisał utworu mesjańskiego – mówi reżyser przed premierą we Wrocławiu
Witkacy na szynach Witold Mrozek Teatr W najnowszym spektaklu Zadary nadzieja leży w przypadku. W sterylnej maszynerii „Szalonej lokomotywy” coś zaczyna sie dziać dopiero wtedy, gdy pociąg się wykoleja
„Aktor” Norwida w reż. Zadary Witold Mrozek Teatr Każda przemiana w „Aktorze” Norwida – pokazuje w Teatrze Narodowym Michał Zadara – ma swoje przyczyny w świecie ekonomii
„1666” Zadary w Teatrze Żydowskim Witold Mrozek Teatr W spektaklu Zadary większy akcent pada na pokazywanie mechanizmów, niż budowanie historii poszczególnych postaci. A dobrze wiemy, o jakie mechanizmy chodzi. Singer pisał „Szatana w Goraju” na początku lat 30. w Warszawie – gdy w ościennych Niemczech w siłę rósł ruch nazistowski
PRASKIE QUADRIENNALE: Luzowanie gorsetu widowni Karol Sienkiewicz Sztuka Mówiąc szczerze, tropienie relacji między teatrem a sztukami wizualnymi mało mnie interesuje. Ale pytanie postawione przez kuratorki Polskiego Pawilonu, jak tam, po drugiej stronie, wyobrażają sobie moją – czyli widza – rolę, rozbudza wyobraźnię
„Wielki Gatsby” w reż. Michała Zadary Agata Chałupnik Teatr Zadara zobaczył analogię między Ameryką lat 20. XX wieku i Polską ostatnich dwudziestu lat – czasem intensywnego odtwarzania zniesionych przez PRL hierarchii społecznych, powstawania nowych elit i pseudoelit, sfer nowobogackich z ich arogancją i ostentacją
Xenakis według Zadary Adam Suprynowicz Muzyka Chwyt z włączeniem publiczności do akcji w „Orestei” Xenakisa posłużył Zadarze do wskazania na nas samych. Czy w czasach, kiedy miotamy się między szaleństwem rozliczeń a spokojem amnezji, nie tęsknimy za Wszechmocnym, który wyważy wszystkie racje?
Xenakis według Zadary Agata Diduszko-Zyglewska Muzyka Zadara w „Orestei” bezceremonialnie używa klasycznego mitu, ale wychodzi z tej próby zwycięsko. Tworzy osobisty, operowy przyczółek nowej, intrygującej fali artystycznej refleksji o czasach Polski Ludowej
