Rzucenie ciała do walki Zofia nierodzińska Sztuka Wystawę w Katowicach łączy z tą w Berlinie wyjście poza pole sztuki, edukacyjny i aktywistyczny charakter. Instytucja pełni tu funkcję sojuszniczą, wspierając postulaty grup mniejszościowych
Dyskomfort Magdalena Moskal Obyczaje Jeśli jesteśmy lubiani, jesteśmy lubiani pomimo naszej niepełnosprawności: „My nie traktujemy Emila jako niepełnosprawnego”. Jeśli jesteśmy wykluczani, to nigdy z jej powodu: „To mogło spotkać każde dziecko”, „Nikt nie został wykluczony”
Odmowa dostępu Mateusz Witczak Media Dla graczy z niepełnosprawnościami poziom trudności zawsze jest wysoki. Na ekranach monitorów chcą walczyć z mobami i bossem, ale zamiast tego wojują ze sterowaniem, napisami i ustawieniami dźwięku
Emil i my Magdalena Moskal Obyczaje Kiedy urodził się Emil, nic nie wydawało się takie jak zawsze: jego stópki nie wyglądały tak jak znane nam stópki niemowlęcia, ani dłonie, ani główka nie układała się miękko pod moją ręką
Gapienie się Rozmowa z Eweliną Godlewską-Byliniak i Justyną Lipko-Konieczną Teatr Niepełnosprawność dokonuje erozji, kiedy naprawdę wchodzi na scenę, nie tylko w teatrze, ale też na scenę przestrzeni publicznej. Pokazuje, że to, co uznajemy za „normalne”, jest stosunkowo wąską kategorią
CIAŁO/UMYSŁ: Jérôme poprosił aktorów Anka Herbut Teatr U Bela niepełnosprawni grają niepełnosprawnych, aktorzy grają samych siebie. „Disabled Theater” manipuluje widzem sprawniej niż filmy von Triera
