Dwutygodnik - strona kultury

Szybki dostęp

  • Skocz do treści
  • Skocz do głównej nawigacji Skocz do głównej nawigacji
  • Skocz do wyszukiwarki

Partnerzy

  • Wspieraj Dwutygodnik
  • Dom Spotkań z Historią
  • Archiwum Historii Mówionej
  • Stypendyści i stypendystki m.st. Warszawy
  • Projekt wyszehradzki
Dwutygodnik - strona kultury

Nawigacja główna

  • Literatura
  • Teatr
  • Film
  • Sztuka
  • Muzyka
  • Media
  • Obyczaje
  • Ziemia
  • Felietony
  • Україна
  • Recenzje

Wyniki wyszukiwania

Archiwum

Zaznacz interesujące Cię tagi, a następnie kliknij "OK".

film film amerykański film dokumentalny film polski internet komiks literatura literatura polska muzyka muzyka alternatywna muzyka polska
muzyka współczesna opera Pier Paolo Pasolini poezja poezja polska powieść seriale sztuki wizualne teatr teatr polski

120 × 21

120 × 21

Piotr GruszczyńskiTeatr

Milo Rau dokonał niemożliwego. Wziął „120 dni Sodomy” Pasoliniego i w roli niewolników obsadził aktorów z niepełnosprawnościami mentalnymi, przede wszystkim osoby z zespołem Downa. Nietrudno zgadnąć, jaki to wywołuje efekt

Smutny Pasolini

Smutny Pasolini

Jakub SochaFilm

Co pozostaje w pamięci po seansie „Pasoliniego”, to te kilka scen, w których Pasolini zamawia jedzenie, wita się z właścicielem knajpy, siedzi nad gazetą

Ostatni film Pasoliniego

Ostatni film Pasoliniego

Piotr KletowskiFilm

Pasolini w „Salo, czyli 120 dni Sodomy” mówi krótko i dobitnie: sztuka jest faszyzmem, artysta jest faszystą. Kto tworzy sztukę nie może uciec od autorytaryzmu, od przemocy, jaką jest w swej istocie twórczość. Prezentujemy fragment monografii artysty

Niechciany klasyk

Niechciany klasyk

Krzysztof ŚwirekLiteratura

Pasolini zginął w wieku pięćdziesięciu trzech lat zamordowany w Ostii – nadmorskich przedmieściach Rzymu. W dorobku miał szereg tytułów, ale nadal przed sobą planowane dzieło życia – opus magnum, totalny zapis własnego doświadczenia

DRŻENIE:  Filmowe ofiary pragnienia

DRŻENIE:
Filmowe ofiary pragnienia

Krzysztof ŚwirekFilm

Wzniosłość i śmieszność wedle formuły Slavoja Žižka, śmiech i łzy według Bataille'a cechują także próby opowiedzenia o seksualnym pragnieniu

Pippo Delbono: „La Rabbia”

Pippo Delbono: „La Rabbia”

Marta BryśTeatr

„La Rabbia” z 1995 roku, pokazana na Krakowskich Reminiscencjach Teatralnych, to hołd Pippo Delbono dla Pasoliniego, a jednocześnie okazja do przyjrzenia się teatralnym początkom słynnego Włocha

Pasolini minus Marks

Pasolini minus Marks

Dorota ReksnisTeatr

Jarzyna przekracza Pasoliniego, oczyszczając „Teoremat” z marksistowskiej dialektyki. Postaci stają się w spektaklu bardziej dwuznaczne, skomplikowane


ISSN 2299-8128

Wydawca

Nawigacja uzupełniająca

  • RODO
  • Dostępność
  • Informacja o cookies
  • Mapa strony
  • Biweekly
  • RSS
  • Wydanie EPUB
  • O nas
  • Kontakt

Nawigacja główna - wersja mobilna

Dwutygodnik - strona kultury
  • Literatura
  • Teatr
  • Film
  • Sztuka
  • Muzyka
  • Media
  • Obyczaje
  • Ziemia
  • Felietony
  • Україна
  • Recenzje
  • Multimedia
Newsletter

Nawigacja uzupełniająca -

  • RODO
  • Dostępność
  • Informacja o cookies
  • Mapa strony
  • Biweekly
  • RSS
  • Wydanie EPUB
  • O nas
  • Kontakt

Wszelkie prawa zastrzeżone

ISSN 2299-8128