Czy jestem wystarczająco czarny? Rozmowa z Radosławem RychcikiemTeatr Obowiązkowymi figurami Innego w polskim teatrze są zazwyczaj Żyd albo homoseksualista. Stąd w naszych „Dziadach” figura Czarnego, który ma niesłychaną tradycję drogi do niepodległości
Chleba zamiast igrzysk Michał CentkowskiTeatr Zgrabna opowieść o narodzinach opowieści chwilami odwraca uwagę od rzeczy najistotniejszej – że prawdziwe, w głównej mierze socjalne, postulaty czerwca 1956 pozostają dziś aktualne
Jezus Odpicowany Michał CentkowskiTeatr „Testament psa” w reżyserii Remigiusza Brzyka to moralitet, w którym dobro i prawda płynie nie z metafizycznej obietnicy, a z człowieka – obcego, wykluczonego, pogardzanego
Między cipą i bombonierką Anka HerbutTeatr Garbaczewski i Cecko wpisują „Balladynę” w sam środek różnicujących układów: między człowieka i roślinę, kobietę i mężczyznę, żywe i martwe, człowieka i maszynę. Między teatr i film
PKP jako mafia Joanna TargońTeatr W „Firmie” Demirskiego i Strzępki włodarze PKP reprezentują to, co mają reprezentować zgodnie z oczekiwaniami: żądzę władzy, kasy, bezwzględność, cynizm, pogardę dla tych, co niżej na społecznej drabinie
Psy szczekają Dorota KowalkowskaTeatr W „Dwunastu gniewnych ludziach” Rychcik pokazuje, jak w ramach sentymentalnej opowieści, wspomnienia sportowego wyciskającego łzy z oczu, między mężczyznami tworzy się wspólnota
„Turyści", reż. Lena Frankiewicz Szymon AdamczakTeatr „Turyści" bronią się tylko wtedy, gdy zdamy sobie sprawę z tego, jakie przedstawienia dotychczas trafiały na afisz w Teatrze Nowym w Poznaniu. A były to sztuki całkowicie anachroniczne
