Dwutygodnik

Partnerzy

Ur. 1985, doktorant w Instytucie Kultury Polskiej UW. Za pracę magisterską „Spór Zbigniewa Herberta z Czesławem Miłoszem: postawy, recepcja, interpretacja” otrzymał nagrodę II stopnia w Konkursie im. Jana Józefa Lipskiego.

Znalezione artykuły

Tarasy, werandy, balkony

Tarasy, werandy, balkony

Michał Szymański Literatura

W tej prozie rzeczywiście można się rozsiąść jak w starym, skrzypiącym fotelu. Tylko ta nieszczęsna szara lotka, której motyw Rylski wyolbrzymia i sztucznie powtarza. Czas zastyga. Eksploduje metafizyka. Opowiadanie zdycha

Jasne labirynty

Jasne labirynty

Michał Szymański Literatura

Adama Wiedemanna nie zajmuje ani uwznioślanie codzienności, ani uziemianie sacrum. Jego wiersze wymagają przygotowanego czytelnika, który cierpliwie odegra je w głowie, nie licząc na interpretacyjne olśnienia

Sztuczne raje

Michał Szymański Literatura

Krzysztof Siwczyk to poeta autentycznie porażony niekompatybilnością świata. W „Dokąd bądź” idzie na całość

Zapiski na mankietach

Zapiski na mankietach

Michał Szymański Literatura

Narrator nowej powieści Huellego układa wspomnienia w coś na kształt muzycznej kompozycji z motywem przewodnim, linią kontrapunktu, zmianami tonacji

Pustka naprawdę pikantna

Pustka naprawdę pikantna

Michał Szymański Literatura

Siła prozy Wojciecha Kuczoka brała się z rzadkiego połączenia potoczystej frazy i dobrze opowiedzianych historii. W jego nowych opowiadaniach cechy te da się odnaleźć jedynie w ilościach śladowych

Czytadło

Michał Szymański Literatura

Orbitowski wie, jak dobrać składniki, aby uwieść i przykuć bezbronnego czytelnika. Wyobrażam go sobie raczej mieszającego chochlą w ogromnej kadzi niż ślęczącego nad laptopem

Wakacje z trupem

Wakacje z trupem

Michał Szymański Literatura

Autor: złośliwy demiurg i umarły bohater? W nowym tomie Świetlickiego pierwszy podnosi drugiego z grobu, powoli ożywia, zsyła nań przeczucia, omamy i złe sny

Bloki przypiekane słońcem

Bloki przypiekane słońcem

Michał Szymański Literatura

Romantyczne wędrówki po ukraińskiej ziemi pomagają poczuć się lepiej w niewygodnej skórze obywateli powszechnie pogardzanego kraju, przekonuje Ziemowit Szczerek, i układa Polskę na kozetce

Adam Waga, „Chromając”

Adam Waga, „Chromając”

Michał Szymański Literatura

Waga coś zobaczył, czegoś dotknął. „Chromając” można czytać jako komunikat zaszyfrowany w słowach ostatecznych

Marta Syrwid, „Bogactwo”

Marta Syrwid, „Bogactwo”

Michał Szymański Literatura

Przy wszystkich konstrukcyjnych zaletach „Bogactwo” niebywale nuży gęstwinami addytywnych opisów, nad którymi autorka bardzo często traci panowanie

12 notatek o Jorie Graham

12 notatek o Jorie Graham

Michał Szymański Literatura

Składnia łamana jak źle zrośnięta ręka. Słowa ciasno poupychane w wersach spływają na koniec następnej linijki niczym odtrącone resztki. Niektóre są arbitralnie cięte, inne rozpycha od wewnątrz mostek półpauzy

Literatura i skalpel

Literatura i skalpel

Michał Szymański Literatura

Gdy odetniemy „Kebab Meister” od podtrzymujących książkę przy życiu głosów, zostaną martwe słowa. Powieść Darka Foksa jest wymyślnym zlepkiem płaskich ujęć

Anna Piwkowska, „Lustrzanka”

Anna Piwkowska,
„Lustrzanka”

Michał Szymański Literatura

Chcąc uczynić z wiersza narzędzie patrzenia, wielowektorowego, interpersonalnego i przefiltrowanego przez kulturę, musiała Piwkowska poszukiwać form różnych i pojemnych, zdolnych unieść akcję i dialog, monolog i kontemplację

Adam Waga, Marian Pilot, „Obol/Postanowienia końcowe”

Adam Waga, Marian Pilot, „Obol/Postanowienia końcowe”

Michał Szymański Literatura

Czytając „Obola” skrupulatnie, strona po stronie, wyobrażam sobie, że pierwszy to i ostatni tomik w dorobku Wagi, bo takie wiersze pisze się tylko raz

Kasper Bajon, „Klug”

Kasper Bajon, „Klug”

Michał Szymański Literatura

Papier może zrodzić tylko papier, słowa budzą coraz większą nieufność, a fakty przestają się zgadzać. Wyłaniający się z pożółkłych stron i robaczkowatych liter Klug wciąż umyka narratorowi ruchem szachowego skoczka

Ewa Lipska, „Droga pani Schubert...”

Ewa Lipska,
„Droga pani Schubert...”

Michał Szymański Literatura

Coś tu iskrzy, coś się zespala. Coś katapultuje w inną przestrzeń, w zmontowany na nowo czas. Bez słodkiego epilogu tomik Ewy Lipskiej byłby bliski doskonałości

Zapiski Portowe

Zapiski Portowe

Michał Szymański Literatura

Może właśnie po to się jeździ na festiwal literacki? Żeby usłyszeć, co dzieje się z tekstem, gdy zamieniania się w dźwięk. Żeby przekroczyć tekstocentryczność. Być bardziej uchem niż okiem. Relacja z Portu Literackiego 2012

Cokolwiek jest

Michał Szymański Literatura

„Cztery poematy” Johna Ashbery’ego. Geniusz czy autor bezsensownych wierszy, które nie mówią nic?

Farsz i ciasto

Michał Szymański Literatura

Po kilkudniowej lekturze książki Sendeckiego czułem się trochę tak, jakby mi kazano jeść z miski sam farsz – niby to smaczne, na pewno dobrze przyrządzone, ale o wiele za dużo i nie do końca wiadomo po co

MIŁOSZEM: Iwaszkiewicz

MIŁOSZEM:
Iwaszkiewicz

Michał Szymański Literatura

„Czesław Miłosz / Jarosław Iwaszkiewicz. Portret podwójny” nie tyle zaspokaja plotkarską ciekawość, ile wyprowadza ją na szerokie wody, nieskończenie daleko od towarzyskiego bagienka

Inkantacje najlepszego we wsi pastuszka

Inkantacje najlepszego we wsi pastuszka

Michał Szymański Literatura

Wewnętrznym dramatem poezji Tkaczyszyna-Dyckiego jest brak połączenia słowa z jakimkolwiek z istniejących światów

Poezja z antymaterii

Poezja z antymaterii

Michał Szymański Literatura

Niby to wiersze wszystkie, ale coś tam jeszcze w szufladach zostało. Niby „zebrane”, lecz złowrogi przymiotnik w tytule się nie pojawia. Świetlicki robi krok naprzód i dwa do tyłu, kluczy, zwodzi krytyków i czytelników

MIŁOSZ: Siedem dni

MIŁOSZ:
Siedem dni

Michał Szymański Literatura

Festiwal poetycki sam w sobie jest przedsięwzięciem karkołomnym. Powodzenie takiego przedsięwzięcia zależy w dużej mierze od tego, na ile jego wewnętrzny rytm, rytm programu i przestrzeni, zdoła uwieść publiczność. Idealny festiwalowicz zasypia z szumem wierszy w głowie

MIŁOSZEM: Herbert i Gombrowicz

MIŁOSZEM:
Herbert i Gombrowicz

Michał Szymański Literatura

Miłosz uśmiechnięty, w jasnych spodniach, rozpiętej marynarce. Herbert ubrany na czarno, zasępiony, zaciskający usta. Tydzień później z dezynwolturą napisał do Jeleńskiego: „Trzy dni byłem w La Messuguière pod czułą opieką Czesiów. Gombrowicza nie odwiedziłem, bo spałem”

Nawigacja główna - wersja mobilna

Archiwum numerów