Dwutygodnik

Partnerzy

Ur. 1969, poeta, felietonista muzyczny i literacki. Publikował m.in. w „Tygodniku Powszechnym”, „Twórczości”, „Literaturze na Świecie”. Pracował w legendarnym sklepie muzycznym „Helicon” w Warszawie. Autor ośmiu książek z wierszami. Jego tom „Ucieczka z Elei” był nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia. Pod koniec 2012 r. wydał – wespół w zespół z Cezarym Dzięcielskim – fotopoetycki album „Ulica szczupacza”. Mieszka w Płocku. Stale współpracuje z dwutygodnik.com.

Znalezione artykuły

U otwarte

Maciej Woźniak Wiersze

10 śladów

Maciej Woźniak Literatura

Emigracja wewnętrzna, na którą udawała się polszczyzna w 2018 roku, przebiegała rozmaitymi szlakami, ale jej szlak poetycki – dzięki śladom w postaci tomików – da się akurat z perspektywy końca roku prześledzić

Obłok na kotwicy

Obłok na kotwicy

Maciej Woźniak Literatura

Czytając „Szczodrą”, ma się krzepiące wrażenie, że gotowy światopogląd nie idzie tu przed doświadczeniem. Rzeczy dostają swoją szansę, prawo głosu, zanim zostaną określone i poukładane w rzeczywistość

Przewodnik dla poszukujących bezsensu istnienia

Przewodnik dla poszukujących bezsensu istnienia

Maciej Woźniak Literatura

To, co było u Krzysztofa Siwczyka ciekawe, poetycko samodzielne, niezależne od krytycznych aprobat i dezaprobat, w „Medianach” wciąż takie pozostaje. Słowa potrafią dziwić się i sobie nawzajem i kontekstom, w jakie trafiają

Bardzo kiedyś, bardzo teraz

Bardzo kiedyś, bardzo teraz

Maciej Woźniak Literatura

U Hanny Janczak: narracje dziejące się tu i teraz, ścigające się z biegiem zdarzeń albo z gonitwą skojarzeń. U Małgorzaty Lebdy: wiersze wysyłane tak, jak wysyła się wehikuł czasu – po soczyście detaliczną opowieść

W asyście głosów

W asyście głosów

Maciej Woźniak Literatura

Akcja tomików Julii Fiedorczuk i Joanny Roszak nie rozgrywa się na filologicznym gruncie literatury, ale na społeczno-politycznym, dojmująco aktualnym gruncie życia. Trafiamy do tu i teraz bez łaskawego pośrednictwa interpretacji

Dwadzieścia i jeszcze trochę

Dwadzieścia i jeszcze trochę

Maciej Woźniak Literatura

Nie chcąc tworzyć bezwzględnego rankingu poetyckiej najlepszości, spróbujmy wyłonić dwudziestoksiążkową czołówkę, listę ułożoną w porządku pokoleniowym, uwzględniającą wszakże utwory, na które w powszechnym głosowaniu nie wskazałby prawie nikt – podsumowanie roku w poezji

Powiedzieć świat inaczej

Powiedzieć świat inaczej

Maciej Woźniak Literatura

W medialnym zgiełku głosów pytających, co stało się ze światem, czytam wydane tej jesieni tomy poetyckie Foksa, Honeta i Jarosza. Odzywają się ciszej, na zupełnie innej, poufniejszej częstotliwości

W Bańkowicach

Maciej Woźniak Literatura

Od kogo miałby zacząć potencjalny czytelnik nowej poezji polskiej? Poetyckich skandalistów wciąga się dziś na listę szkolnych lektur, zaś tych, którzy prowokowali dykcją antypoetycką, czyta się jak gnuśnych klasyków – przegląd nowych tomów Wirpszy, Pułki, Podsiadły i Malek

Poezja ośmielonej fizjologii

Poezja ośmielonej fizjologii

Maciej Woźniak Literatura

Kacper Bartczak, wychowany w polszczyźnie wszelakiej: wziętej z lekcji historii, z katechizmu, z medialnych haseł i reklam, sprawia, że padamy ofiarą intrygi wiersza, nim zorientujemy się, o co chodzi

Jeszcze inny cień

Jeszcze inny cień

Maciej Woźniak Literatura

Piotr Matywiecki w swoim poemacie stawia tezę, że cień Palamedesa, niestrudzonego innowatora, pada na wszystkie nasze sprawy, społeczne relacje, telewizory oraz iPhone'y, na masową pamięć i niepamięć

Rozklekotajcie mnie

Rozklekotajcie mnie

Maciej Woźniak Literatura

W czasach triumfu światopoglądu nad żywą myślą poezja Roberta Rybickiego wydaje się wskazaniem drogi w przeciwną stronę. Nie skrystalizowane poglądy, ale wolnomyślicielski duch, zwykle skazany na (i za) włóczęgostwo

Soczewka Sosnowskiego

Soczewka Sosnowskiego

Maciej Woźniak Literatura

W nowym tomie Sosnowskiego duże, rozgadane poematy przeplatane są małymi prozami z Rimbauda, którym śpieszno do nazywania rzeczy po imieniu. I taka forma jest jedną z najistotniejszych treści książki

Naiwny cwaniak. Cwany naiwniak

Naiwny cwaniak. Cwany naiwniak

Maciej Woźniak Literatura

O tym, jak dalece niekompletne i mylące mogą być wizerunki poetyckiego cwaniaka (Szymon Słomczyński) i poetyckiego naiwniaka (Marcin Ostrychacz), przekonują nowe książki obu poetów

Na lewo od poezji, na prawo od prozy

Na lewo od poezji, na prawo od prozy

Maciej Woźniak Literatura

„Prozę poetycką można uznać za przystanięcie w pół drogi; uchylenie się od czystej gatunkowo, skodyfikowanej formy wypowiedzi” – o kontrowersjach wokół tegorocznej nagrody Nike i nieoczekiwanym powrocie zapomnianej formy

Jak sobie wyobrażać wiersze

Jak sobie wyobrażać wiersze

Maciej Woźniak Literatura

Świetlicki odzywający się w „Drobnej zmianie” skondensowaną, nader zwięzłą i skupioną prozą nie jest mniej liryczny niż dawniej. To emocjonalna powściągliwość wydaje się przyczyną sięgnięcia po skromną formę notatki poetyckiej

OSTATNIA DEKADA: Rozkwit i zmierzch demokracji poetyckiej

OSTATNIA DEKADA:
Rozkwit i zmierzch demokracji poetyckiej

Maciej Woźniak Literatura

Portale poetyckie stanowiły zapowiedź tego, co niedługo po ich zapaści stało się z całą polską demokracją. Poezja internetowa okazała się awangardą, tyle że nie literatury, a rzeczywistości

Stan baczności

Maciej Woźniak Literatura

„Projekt «Orfeusz»” na tle poprzednich tomów Baczewskiego okazuje się książką zaskakująco klarowną i komunikatywną, wręcz – skromną

Papierowa pogoda

Papierowa pogoda

Maciej Woźniak Literatura

Nie w tym rzecz, że Siwczyk przestał jak dawniej zanudzać i męczyć (bo nadal zanudza i męczy), ale w tym, że robi to z wytrawniejszą ironią, mniej pretensjonalną metaforyką i już prawie bez tych licealnie naburmuszonych grymasów, które trapiły go dość długo

Nie, bo kobiet

Maciej Woźniak Literatura

Poetki z antologii „Warkoczami” łączy pewien tembr emancypacyjny, nawet buntowniczy. Ale wypowiadane w wierszach „nie” bywa słabiej akcentowane niż następujące po nim „bo”

Nowożytny elegik

Nowożytny elegik

Maciej Woźniak Literatura

Jeżeli warto mówić w przypadku poezji Mariusza Grzebalskiego o jakiejś wierności rzeczywistości, to tylko rzeczywistości całej, razem z językiem i literaturą, oraz żywej, a nie zasuszonej w wygodnych poglądach i ocenach

O czym nie szumią media, czyli poezja ponad stan

O czym nie szumią media, czyli poezja ponad stan

Maciej Woźniak Literatura

Na biurku pozostały tomiki, na które nie czekało nic. Ale właśnie do tych książek wciąż wracam na tyle chętnie, żeby spróbować ową ochotę jakoś ustrukturyzować – autorski przegląd niedocenionych wydawnictw poetyckich ostatniego roku

Poezja w ruchu i tam, gdzie właśnie jest

Poezja w ruchu i tam, gdzie właśnie jest

Maciej Woźniak Literatura

„Entuzjazm krytyki wyraźnie przygasł na tle tysięcy blogowych notek i okładkowych blurbów. Dziś nikt nikogo nie prowadzi za rękę, poezja – w przeciwieństwie do finansów czy polityki – to poważna sprawa” – podsumowanie roku 2015 w poezji

Trzeci biegun

Maciej Woźniak Literatura

Sednem relacji analogowego bohatera Łukasza Jarosza z cyfrową rzeczywistością, gdzie każdy prostokącik w strukturze określają prostokąciki sąsiednie, wydaje się przejście na przełaj, na skuchę. Jeżeli selfie – to na wodzie pisane, jeżeli news – to w ustach przygodnego menela

Się jest

Maciej Woźniak Literatura

Do zwykłej poetyckiej nadwrażliwości, znanego czytelnikom przeczulenia na objawy tu i teraz, dochodzi w nowej książce Świetlickiego nadświadomość czasowa, historyczna

Nie teleskop, lecz topór uporu

Nie teleskop, lecz topór uporu

Maciej Woźniak Literatura

Każdy rynek, także literacki, ma swoje reguły, dlatego przekornie anachroniczna i prosta niekiedy do granic naiwności poezja Mirosława Mrozka jest jak oddech ulgi – że istnieją wyjątki

Uziemiony astronom

Uziemiony astronom

Maciej Woźniak Literatura

Ujmująca spostrzegawczość narratora „Księgi meldunkowej”, bez wytężania uwagi i napinania wrażliwości, pokazuje, jak daleką drogę – pisząc niby wciąż o tym samym – przeszedł Maciej Robert od debiutu

Tomograf w gębie

Tomograf w gębie

Maciej Woźniak Literatura

Na książkę Bronki Nowickiej składa się czterdzieści parę niewielkich próz, gęsto unerwionych, momentami wręcz przeczulonych, na tyle poetyckich, że do zmiany w wiersze pewnie wystarczyłaby zmiana zapisu – na poszarpany z prawej

Pamięć absolutna

Pamięć absolutna

Maciej Woźniak Literatura

Nowy tomik Jarniewicza charakteryzuje naturalna siła kolokwialnego języka, do którego przykleja się wszystko, co dryfuje przez eter, a także niechęć do arbitralnie narzucanej metafizyki oraz przemyślne rozpięcie utworów w czasie

Zamieszki w sercu

Zamieszki w sercu

Maciej Woźniak Literatura

Poezja Marty Podgórnik osiągnęła stan dojrzałej klarowności, to, co modernistyczne, podało rękę temu, co post, a odwołania do francuskich filozofów spółkujące z refrenami piosenek zyskały stylistyczną pościel z najlepszego magla

Matka Joanna wychodzi po anielsku

Matka Joanna wychodzi po anielsku

Maciej Woźniak Literatura

Najciekawiej w poezji Joanny Mueller jest tam, gdzie zamiast sięgania do upatrzonych szufladek w językowej rekwizytorni albo gry w brzmieniowo-słowne skojarzenia, autorka sprawia wrażenie, jakby stylistycznie trochę wypierała się samej siebie

Przychód liryczny brutto

Przychód liryczny brutto

Maciej Woźniak Literatura

W nowych książkach obu poetek widać skrajną, a przy tym zaskakująco podobną, esencjalizację stylu. Utworom Julii Szychowiak bliżej do poetyckich aforyzmów, Natalia Malek nuci parotaktowe melodie – żadna z nich nie zawraca czytelnikowi głowy na dłużej

wiersze

Maciej Woźniak Wiersze

Rzut czarnym beretem

Rzut czarnym beretem

Maciej Woźniak Literatura

Wiele się mówi o związkach Ficowskiego z kulturą cygańską – ale czy tędy droga do jego cierpkiej wiedzy o kulturze? Ukazały się właśnie dwa jego tomy, poetycki i prozatorski

Poeta na obu końcach kładki

Poeta na obu końcach kładki

Maciej Woźniak Literatura

Wielbiciele solennej poetyckiej tradycji powinni przeczytać wiersze pisane wbrew niej, a zwolennicy awangardy – zanurzyć się w klasycyzującej dykcji. Poezja Macieja Niemca wygina się wysokim łukiem ponad literackim światem

Ostatnia ławka

Maciej Woźniak Literatura

Mija dwadzieścia lat, odkąd przestała się domykać wypełniona wierszami szafa i Janusz Szuber zdecydował się wysłać dwie teczki na konkurs. Nowy tom jest jubileuszowy

Id w trójkącie

Maciej Woźniak Literatura

Przejawem męstwa bywa u Romana Honeta ironia, aktem zaś własności świata – język, jego naturalna hojność i muzykalność, trzeźwe słowa niepodatne na histerię

Chłopiec umorusany istnieniem

Chłopiec umorusany istnieniem

Maciej Woźniak Literatura

Esencją pisania Meleckiego jest niepisanie się, niełapanie na ciemne aspekty działania codziennego wszechfejsa. Otwieramy książkę i wchodzimy jak do oranżerii z dziwnymi, smutnymi roślinami

Pan Sum

Maciej Woźniak Literatura

Miłosz Biedrzycki zawsze trzyma się gdzieś obok, z dala od każdego streamu. Nie chodzi tylko o klasę jego poezji, ale o jej świeżość i skłonność do przygód

Nieogar poszedł w las

Nieogar poszedł w las

Maciej Woźniak Literatura

Biuro Literackie wypuściło tej jesieni trzy książki mówiące o literaturze na tak różne sposoby, że aż dziw bierze, jak to się dobrze składa. Afekty Matywieckiego. Mrugnięcia okiem Sosnowskiego. Konfesyjne szeptanie Mueller

Kochanek cesarza i farmaceuta z aspergerem

Kochanek cesarza i farmaceuta z aspergerem

Maciej Woźniak Literatura

„Języki obce” ostatecznie zatwierdzają rozpiętość dykcji Dehnela, tym razem przekonani zostaną także i ci, którzy wciąż widzą autora w dawnym Miłoszowskim nimbie/upupieniu

Proletariusz i drwal

Proletariusz i drwal

Maciej Woźniak Literatura

W umiarze poetyckiego gestu Snyderowi, żyjącemu przez lata z dorywczej pracy drwala, zaskakująco blisko do Levine’a, który młodość przepracował w fabryce samochodów

Sonety posępne

Maciej Woźniak Wiersze

Człowiek w trójcy jedyny

Człowiek w trójcy jedyny

Maciej Woźniak Literatura

Pomijając bezcenne poczucie wyższości nad ogółem, warto skorzystać z drugiego tomu „Dzieł zebranych” także w celu rozeznania się, co takiego chciał zrobić z wierszem, i z polskim czytelnikiem, Tymoteusz Karpowicz, czego nie uczynili inni poeci

Jednak Bach grany na pile

Jednak Bach grany na pile

Maciej Woźniak Literatura

Szymborska wyswobodziła się z upupienia „Gawędą o miłości do ziemi ojczystej”, co nie znaczy, że wyswobodziła się z samej miłości. Której dowodem jest język – tak bardzo polski, jak prawie żaden inny

Nawigacja główna - wersja mobilna

Archiwum numerów