Był sobie Krystian, Krystian, Krystian i Krystian Witold Mrozek Teatr „Persona. Ciało Bożeny” to nie jest spektakl o Krystianie Lupie. Raczej przedstawienie o aspiracjach, niespełnionych marzeniach, próbie zrozumienia, przełamania podziałów, wreszcie – o wybaczaniu
Kościelne rewolucje Anji Rubik Anna Pajęcka Teatr Spektakl Piaskowskiego i Sulimy pokazuje, że pod fasadą kościoła katolickiego kryją się różne jednostki: słabe, cierpiące, zbuntowane, ale też pełne samozadowolenia i bezkarne. Nawet ci ostatni mają swoje rozterki
Wciąż wyrywa głupie serce Stanisław Godlewski Teatr „Frankenstein” w reżyserii Jędrzeja Piaskowskiego ma dziwny, senny rytm. Wiele scen jest tu zawieszonych między serio a buffo. Losy bohaterów wloką się, atmosfera jest gęsta i nieprzyjemna
Marzenia o teatrze Katarzyna Waligóra Teatr Spektakl „Marzenia polskie” w reżyserii Jędrzeja Piaskowskiego jest także opowieścią o zespole Starego Teatru, znanym ze znakomitych, otaczanych kultem przedstawień, ale też przecież ze swojej kapryśności, chimeryczności i buty
Zagrać marcowego Żyda Piotr Morawski Teatr W spektaklu „Dawid jedzie do Izraela” Piaskowski z Sulimą nie robią niczego nowego, nawet ostentacja w ujawnianiu oczywistych klisz staje się już kliszą, a aktor pytający, jak zagrać Żyda, staje się coraz bardziej irytujący
Co tu się dzieje? Paweł Soszyński Teatr „Wiera Gran” Jędrzeja Piaskowskiego to dzieło radykalne. Nic więc dziwnego, że wywołało burzę. Sądzę, że języka reżysera musimy się dopiero nauczyć
Miłość czyni wolnym Anka Herbut Teatr „Puppenhaus” Jędrzeja Piaskowskiego to spektakl o miłości. I seans leczenia zbiorowej pamięci z traumy i terroru plakatowego bohaterstwa
Smutek Paweł Soszyński Teatr Szkoda, że się nie udało, bo pomysł jest świetny, a „Dożynkami polskiej piosenki” w reżyserii Jędrzeja Piaskowskiego ustępujący dyrektor, Tomasz Konina, mógł wsadzić palec w oko marszałkowi i opolskim decydentom
