Lubię próbować rzeczy Rozmowa z Pawłem Demirskim Teatr To, co się od zawsze dobrze w Polsce udawało, to przemoc. Kiedy wchodziłem na rynek, starsze pokolenia dosłownie oszalały z nienawiści do nas. Polacy bardzo brzydko się starzeją i atmosfera w teatrze jest tym nasiąknięta
Zombie-teatr Piotr Morawski Teatr Żywe trupy są bohaterami Strzępki i Demirskiego chyba od zawsze. Wyprute z osobowości, bo kapitalizm zabrał im dusze, są chodzącym wkurwem
Tej Joanny nie spalicie Marcin Bogucki Muzyka W „Joannie d’Arc na stosie” w reżyserii Moniki Strzępki konfrontacja dwóch politycznych plemion przyjmuje formę niegroźnej bitwy na śnieżki. Nie znajdziemy tu traumy konfliktu „dwóch Polsk”
Spektakl średniej klasy Katarzyna Niedurny Teatr Najnowszy spektakl Strzępki i Demirskiego zrobiono zgodnie z zasadą: „Z czego się śmiejecie? Z samych siebie się śmiejecie”, a wszystko zbudowane jest na niezbyt wyszukanych stereotypach
Mrok Piotr Morawski Teatr Kieleckie „Ciemności” Strzępki to świat bez żadnej językowej poprawności, gdzie panuje zgoda na artykułowanie pogardy i nienawiści, gdzie bez ryzyka poniesienia konsekwencji można powiedzieć i zrobić wszystko
Tabletka K. Paweł Soszyński Teatr W pierwszym odruchu pomyślałem sobie, że „K.” Strzępki i Demirskiego ani nie jest śmieszne, ani tak porywające teatralnie, jak ich poprzednie przedstawienia. Teraz czuję, że stawka tego spektaklu jest większa, niż się wydaje
Życzliwość jest polityczna Piotr Morawski Teatr „Triumf woli” Pawła Demirskiego i Moniki Strzępki to wolta – od krytycznego przenicowywania mechanizmów społecznych i stawiania wcale niewesołych diagnoz po teatralną zabawę, niestroniącą od farsowości
OSTATNIA DEKADA: Zaczęło się w Gdańsku Witold Mrozek Teatr O micie Teatru Wybrzeże za Macieja Nowaka napisano wiele – dla niektórych miniona teatralna dekada to „dekada Nowaka”. Być może początkiem dekady polityczności powinien być „H.” Klaty, symboliczny spektakl w Stoczni Gdańskiej oparty na „Hamlecie”
Prawda nie leży pośrodku Marcin Kościelniak Teatr W „Marcu '68” pogląd o polskim antysemityzmie Strzępka i Demirski uznają za modę. To ciekawe spojrzenie w przypadku duetu, który zawsze krytykował neoliberalny kapitalizm. I oczywiście nie był w tym mainstreamowy
SCHEMATY: Maszynka teatru Rozmowa z Małgorzatą Dziewulską Teatr Coraz częściej polskie przedstawienia operują na pustej tematycznej lub estetycznej pętli, a żywią się pospolitym gatunkiem energii frustracyjnej, społecznie bardzo prawdziwej. Reżyserzy zawierzają maszynce scenicznej, krytycy – oswojonym dyskursom
Irracjonalność władzy Paweł Soszyński Teatr Siedźcie przed telewizorami – mówią Strzępka i Demirski w „Klątwie” – oglądajcie program live o swojej katastrofie. W końcu z fatum nikt nie wygra. Nie ma w tej sprawie referendum
Ahistoryczne, krytyczne Joanna Krakowska Teatr Nie historyczność, lecz ahistoryczność mogłaby być najważniejszą dziś krytyczną strategią w teatrze i sztuce, pozwalającą zapytać o sprawy współczesne w sposób prawdziwie radykalny
