300: W cudzej skórze Rozmowa z Agnieszką Jakimiak, Moniką Kwaśniewską i Idą ŚlęzakTeatr Cała praca do wykonania w teatrze leży w zmianie struktur, warunków produkcji, przyzwyczajeń. Może więc nie tylko o female gaze tu chodzi, ale o feminist gaze, queer gaze i każde inne spojrzenie mniejszościowe
Powrót bogów Nikodem KarolakTeatr „Trojanki” Tadashiego Suzukiego to w gruncie rzeczy spektakl o metempsychozie, pod koniec której docieramy aż do czasów współczesnych, a także opowieść o uciemiężonych przez mężczyzn kobietach, hymn na ich cześć
Dramaturgie opieki i sfery niepewności Florian MalzacherTeatr Reżyserzy Rimini Protokoll to niekoniecznie mili ludzie. Starają się chronić swoich wykonawców, jednak stawiają im także wysokie wymagania – fragment właśnie wydanej książki „Rimini Protokoll. Na tropie codzienności”
Rimini Protokoll. Granice powtarzalności Małgorzata ĆwikłaTeatr O Rimini Protokoll głośno jest w Polsce. Na tegorocznym festiwalu Malta Stefan Kaegi odpowiada za Akcje Azjatyckie, a do księgarń właśnie trafiła książka „Rimini Protokoll. Na tropie codzienności”
Efekt nie rozwiązanej dominanty Małgorzata DziewulskaMuzyka W „Latającym Holendrze” Trelińskiego porządek libretta – konwencjonalnej XIX-wiecznej dramy – zdobył przewagę nad wyzwaniami podświadomości
RADOŚĆ: Iskra bogów Joanna TargońTeatr Uniesienie, zachwyt, ekscytację można przeżywać na spektaklu traktującym o sprawach bynajmniej nie radosnych. Czasami teatr funduje widzom chwilę oddechu w zbyt już napiętej rzeczywistości scenicznej
„I Ifigenia” Tomasza Bazana Anna KrólicaTeatr Tomasz Bazan, jak Pina Bausch, chce być uważnym obserwatorem rzeczywistości i wiedzieć, jak rozwijają się emocje
Biała msza Piotr GruszczyńskiTeatr W „Mszy” Żmijewskiego było coś niepokojąco wibrującego, co nie daje spokoju. Nie oburza, lecz zaburza; każe myśleć o braku, a nawet o utracie jakiegoś miejsca – może niemożliwego, utopijnego, które mogło być piękne, gdyby nie ludzie
Cudowny bukiet gardenii Joanna TargońTeatr Spektal „Gardenia” Alaina Platela i Franka van Laecke, poruszający tematy starości, płci, odchodzenia, no i oczywiście kultury transwestytów, nie jest sentymentalną rewią
„Lubiewo”, reż. Piotr Sieklucki Joanna TargońTeatr Duże fragmenty przedstawienia wiszą wyłącznie na tekście, atrakcyjnym co prawda, ale czy po to się idzie do teatru, żeby słuchać tekstu? Wypadałoby się zastanowić, po co go mamy słuchać
Wzbogacenie przez redukcję Anna KrólicaTeatr „Swan lake, 4 acts” Raimunda Hoghe nie ma w sobie lekkości oryginału ani baśniowego czaru. Od początku podstawową zasadą jest tu redukcja. Już wybór tego mechanizmu odejmowania, ogołacania rodzi smutek
Bóg robi pod siebie. Pasja według Castellucciego Tomasz CyzTeatr Nie byłoby w tej sytuacji rozgrywającej się pomiędzy schorowanym, nietrzymającym kału Ojcem a pielęgnującym go Synem nic więcej, gdyby nie wielki obraz wypełniający cały horyzont sceny – ogromne oblicze Chrystusa z renesansowego obrazu Antonella da Messiny
