Wszystko, co jest nieruchome, cierpi Anka HerbutTeatr „Szapocznikow. Stan nieważkości” Barbary Wysockiej jest lirycznym seansem, w którym śmierć przymierza się i testuje na wszystkie możliwe sposoby
Życie jako performance Rozmowa z Barbarą WysockąTeatr Alina Szapocznikow jest ze swoimi przeżyciami postacią reprezentatywną dla wieku XX. Jej życie i sztuka są odbiciem wydarzeń tego czasu. Podobnie jak jej milczenie
„Medeamaterial” Dusapina w reż. Barbary Wysockiej Paweł SoszyńskiMuzyka Ta Medea nie jest, jak chciał Müller, „głosem kolektywnym” – jest Medeą Wysockiej, jest problemem reżyserki. Pojawia się tam, gdzie na splocie teatralnych dyskursów powstaje węzeł
„Medeamaterial” Dusapina w reż. Barbary Wysockiej Adam SuprynowiczMuzyka Brak magnetyzmu głównej postaci pozwolił mi skupić się na innych walorach wielowarstwowego, intelektualnie zdyscyplinowanego i miejscami po prostu pięknego przedstawienia Barbary Wysockiej
„Lenz” w reż. Barbary Wysockiej Joanna WichowskaTeatr Klarowność wielopoziomowej narracji jest zwodnicza. Pokazuje bohatera w serii naprzemiennych zbliżeń i oddaleń. Lenzów u Wysockiej jest wielu
SŁOWACKI. DRAMATY WSZYSTKIE: „Anhelli” w reż. B. Wysockiej Teatr B. Wysocka: „Moim zdaniem, Anhelli nie nadaje się do inscenizacji, lub – inaczej – inscenizacja nie spełnia tego tekstu. Stąd poszukiwanie formy dużo bardziej otwartej i niedookreślonej, półformy”
Reaktor w stanie nadkrytycznym Rozmowa z Barbarą WysockąTeatr To, że aktorka i reżyser dostaje Paszport Polityki w kategorii muzyka poważna to sygnał, że granice między dziedzinami sztuki są coraz bardziej płynne. Teatr jest wielowymiarowy; pracując na wielu płaszczyznach, próbuję tę wielowymiarowość ogarnąć
Nieznośny ciężar bycia Ewelina Godlewska-ByliniakTeatr W inscenizacji „Zagłady domu Usherów” Glassa Barbara Wysocka nieustannie balansuje na granicy między rozumem i nie-rozumem, jawą i snem, między faktem i zmyśleniem, przekraczając co rusz te opozycje
Walka z tekstem Anna R. BurzyńskaTeatr Kolejne premiery festiwalu „re_wizje/sarmatyzm” to „Pijacy” Bohomolca i „Kupiec” Reja – spektakle dowodzące świetnego panowania nad teatralną materią
