Zjadliwy zapaszek fiaska Agata Becher Teatr W „Śmierci i umieraniu” Grzegorza Laszuka reżyserski kij zawraca rzekę czasu i daje widzowi poczucie jego umowności
Pytania naiwne, a przez to smutne Katarzyna Niedurny Teatr W spektaklu „Złota skała. Opowieść o Robercie Brylewskim” Laszuka najlepszy jest finał, w którym cała naiwność teatralnej sytuacji – spotkanie starego i młodego artysty – zaczyna nakręcać jej rzeczywiście tragiczny wymiar
Zabójcza farsa Paweł Soszyński Teatr „Myśli nowoczesnego Polaka. Roman Dmowski” Grzegorza Laszuka to punkrockowe variétés, w którym odbija się dalece niepoważny, groźny, odstręczający kabaret „dobrej zmiany”
Mamy amisza pod skórą Rozmowa z Tomaszem Platą Teatr Nasz projekt to poszukiwanie politycznego języka, który by lepiej pasował do rzeczywistości niż języki dotąd nam oferowane, bez lewicowej ortodoksji. „My, mieszczanie” to próba negocjowania ze społecznym realem
RE// MIX. Finał Rozmowa z Grzegorzem Laszukiem i Tomaszem Platą Teatr „Ostatnio naturalnym wyborem młodych ludzi było pójście na wernisaż i ominięcie teatru. Chcieliśmy to zmienić, i to się chyba udało” – mówią pomysłodawcy RE//MIX-ów przed festiwalem kończącym projekt
CIAŁO/UMYSŁ: Co na to James Bond? Anna Diduch Teatr Postać Teremena ze „Szpiega” Laszuka/Libery to wręcz archetyp remiksowego bohatera: osoba uwikłana politycznie, obdarzona artystyczną wrażliwością i naukowym sprytem
Igraszki u bram Rozmowa z Grzegorzem Laszukiem Teatr Lubię postaci, które są na pograniczu, u których można wyczuć wewnętrzną sprzeczność. Sierakowski jest kimś takim. W spektaklu komuny//warszawa staje się kolejną postacią z naszej galerii bohaterów niejednoznacznych
„Księgi” w komunie//warszawa Paweł Soszyński Teatr „Księgi” komuny//warszawa to dojmujący, pisany żyletką traktat o dojrzewaniu ludzkości. Znakomicie pomyślany i poprowadzony spektakl o kłamstwie spisanym na fundamentach kultury i o cierpieniu, jakie niesie ze sobą oszustwo nauki i metafizyki
Zmiana Ewelina Godlewska-Byliniak Teatr „Komuna Otwock. Przewodnik Krytyki Politycznej” ukazuje zmianę, której ulega Komuna oraz zmianę w samej idei „zmiany”, szczególnie w ostatnim etapie pracy komunardów naznaczonym rozczarowaniem
Aktywizm, nie anarchizm Rozmowa z Gałązką i Laszukiem Teatr Większość ludzi, którzy mają gęby pełne wzniosłych komunałów, nieźle żyje z tego, że je głosi. My od 20 lat zapieprzamy jak niezły dom kultury – rozmowa na Jubileusz Komuny Otwock
PINA BAUSCH (1940–2009): Była niesamowita, świetna… Teatr Komuna Otwock, Węgajty i Teatr Cinema wspominają Pinę Bausch i opowiadają o wrażeniach z ostatniego przedstawienia „Nefés”
