Rytuały schyłkowego antropocenu Paweł SoszyńskiTeatr Teatr z „Innych tańców” i okolic jest bardziej tradycyjny, niż się wydaje. Twórcy przestrajają go na nowe fale, co wymaga powrotu do wstępnej sytuacji teatralnej, wolnej jedynie od teatralnych konwencji. Blisko stąd do rytualnego momentu zerowego
ODBIORNIK (17): Teatr w VR, VR w teatrze Anna Desponds / Agnieszka SłodownikMedia Jak wykorzystać wirtualną rzeczywistość w teatrze i jak wygląda teatr w wirtualnej rzeczywistości? W nowym odcinku podkastu ODBIORNIK rozmawiamy o spektaklach Krzysztofa Garbaczewskiego i kolektywu Dream Adoption Society, o Riminini Protokoll i o „G.E.N. VR” w reżyserii Grzegorza Jarzyny
Monologi Platona Paweł SoszyńskiTeatr W „Uczcie” Garbaczewskiego obserwujemy Erosa myśli, a nie myśl o Erosie. To bardzo ciekawy pomysł, ale jego realizacja jest zwyczajnie nijaka
Polski VR Rozmowa z Krzysztofem GarbaczewskimTeatr Grotowski miał realny program, który można kontynuować. Wiem, że to nadinterpretacja, ale dla mnie on jest bardzo blisko VR-u. Stworzył metodę pracy w wirtualnej rzeczywistości, kiedy ona sama nie była jeszcze wymyślona
Walka o Scenę Prezentacje Witold MrozekTeatr Nowy Teatr Scena Prezentacje nie będzie miał zespołu aktorskiego. Będzie za to organizował warszawskie biennale sztuk performatywnych i wizualnych
Noworodek Rozmowa z Wojtkiem MarkowskimMedia Robiliśmy z ekipą Teatru Polskiego w podziemiu streaming 360 stopni z kontenera, w którym aktorzy grali „Lady Makbet”. Widzowie mogli obejrzeć sztukę na żywo przez okno, ale część i tak stała z telefonami
Techno-Lipce Anka HerbutTeatr Chłopi to żywioł. „Chłopi” Garbaczewskiego to turbomaszyna, teatralna rakieta, która raz wprawiona w ruch nie może wyhamować. Realizuje się to w fascynujący sposób na poziomie wizualnym i dźwiękowym
BACKSTAGE: Wierność piękniejsza od oryginału Radosław MirskiTeatr Starania, aby odnaleźć związek między tytułem z plakatu a słowem padającym ze sceny, są objawem postępującego zaniku wyobraźni – pisze asystent reżysera przed premierą „Chłopów” w reżyserii Krzysztofa Garbaczewskiego
Coś się rodzi Adam SuprynowiczMuzyka „Madrigal Opera” Philipa Glassa pozbawiona jest libretta. Jest muzyka, śpiew na samogłoskach, madrygałowy chórek, treści teatralnej jednak brak. Trzeba ją dopiero wygenerować. Czyja wyobraźnia teatralna mogłaby współgrać z takim zadaniem lepiej niż Krzysztofa Garbaczewskiego?
Coraz mniej trytytek Rozmowa z Krzysztofem Golińskim i Jakubem KoźniewskimMedia Sztuka nowych mediów wychodzi z niszy. O twórczej partyzantce, byciu zawodowcami i zmysłowości form rozmawiamy z grupą panGenerator
Wszystko, co przychodzi nam do głowy Paweł SoszyńskiTeatr W „Robercie Roburze” w TR Warszawa Garbaczewski bawi się dolnymi półkami z apteki i niższymi rejestrami pastiszu. I tworzy spektakl wybitny, bezkompromisowy, a z pewnością najefektowniejszy w swojej karierze
Wszystko jest na powierzchni Anka HerbutTeatr „Locus Solus” to bezustanny ruch języka – samonapędzająca się maszyna nadprodukująca treść. Najnowszy spektakl Krzysztofa Garbaczewskiego w berlińskim Volksbühne budzi podobne odczucia. Plus jedno extra: poczucie zagubienia
