Gapienie się Rozmowa z Eweliną Godlewską-Byliniak i Justyną Lipko-KoniecznąTeatr Niepełnosprawność dokonuje erozji, kiedy naprawdę wchodzi na scenę, nie tylko w teatrze, ale też na scenę przestrzeni publicznej. Pokazuje, że to, co uznajemy za „normalne”, jest stosunkowo wąską kategorią
Co z tym rogiem? Michał CentkowskiTeatr Krakowskie „Wesele” Jana Klaty jest opowieścią o małostkowości, wiecznym rozmijaniu się, o kłótniach zastępujących rozmowę, o lenistwie i lęku tych, którzy mieli stać się przewodnikami
Skąd przychodzi ulga Paweł SoszyńskiTeatr Pociecha w „Kopciuszku” Anny Smolar polega na tym, że nie wszystko da się zrozumieć, wyjaśnić, że w czymś prostym zawsze jest coś bardzo dziwnego, a w każdym wybryku natury spełnia się powszechna zasada życia
Czas aktorów Piotr MorawskiTeatr W „Szewcach” Sobczyk mówi o emancypacji zespołów aktorskich, chcących i będących w stanie walczyć o teatr. Najpierw był Wrocław, teraz w obronie wartości i jakości swojej pracy staje zespół bydgoskiego Teatru Polskiego
Życzliwość jest polityczna Piotr MorawskiTeatr „Triumf woli” Pawła Demirskiego i Moniki Strzępki to wolta – od krytycznego przenicowywania mechanizmów społecznych i stawiania wcale niewesołych diagnoz po teatralną zabawę, niestroniącą od farsowości
ZWROTY: Klata na półmetku Witold MrozekTeatr Klata w kolejnych wywiadach pieczołowicie buduje medialną personę nonkonformisty. Jednak w jego teatrze nastąpił odwrót. W Starym zaczęły się sezony nijakie
Być albo nie: być może Anka HerbutTeatr W „Hamlecie” Garbaczewskiego nie ma trucizny wlewanej w ucho. To słowa okazują się trucizną. Słowa się zdewaluowały, można nimi manipulować
Kwestia teatralnej iluzji Marta BryśTeatr Dystans maszynistów do swojej pracy i przedsięwzięcia, w którym biorą udział, sprawia, że „Kwestia techniki” jest spektaklem pozbawionym fałszywej kokieterii, a reżyserowi udało się uniknąć protekcjonalnego tonu i ckliwości
Pawilon naprawdę wystawowy Arkadiusz PółtorakTeatr Wystawa „Zakochałeś się w kimś, kto nie istnieje” dowodzi, iż Ewa Tatar postanowiła tym razem przebyć pełną drogę, oddzielając performatywność sztuk od teatralności sensu stricto
Język rozkłada każde ciało Paweł SoszyńskiTeatr „Sprawa Gorgonowej” jest świetnym literacko, przemyślanym dowodem na to, że każda zbrodnia jest zawsze opowieścią, a sprawa sądowa być może więcej ma wspólnego z teorią literatury niż z kodeksem karnym
Wahazar w kapsule Marta BryśTeatr W wizji Świątka dyktator Wahazar to dziwadło, które ciągle wytrzeszcza oczy, głośno ryczy i krzyczy, a jego groźby wydają się bardziej majakami szaleńca zamkniętego w laboratorium niż bezwzględnymi posunięciami politycznymi
Władza spojrzenia Michał CentkowskiTeatr „Król Lear” w interpretacji Klaty olśniewa. Trudno się jednak wyzbyć wrażenia, że cały ten barwny, choć nie do końca spójny korowód zachwycających scen powstał głównie dla estetycznej przyjemności konsumowania obrazów
