Kamera rodzaju żeńskiego Iwona KurzSztuka Słaba widoczność awangardowych działań w Polsce lat 70., redukowanych często do kilku grup czy nazwisk, szczególnie mocno uniewidacznia kobiety, również dlatego, że mniejsze były ich ówczesne możliwości funkcjonowania w obszarze sztuki
Podnawki Olga WróbelLiteratura „Projekt” Anny Sudoł, który mógłby wydawać się zjadliwą, groteskową satyrą świata sztuki, ostatecznie lokuje się na półce z przykrym realizmem
Nie było cięcia Rozmowa z Jakubem BanasiakiemSztuka Stosowanie kategorii moralnych w badaniach nad PRL-em, w tym sztuką tego okresu, prowadzi na manowce. Dlatego nie interesuje mnie moralna ocena artystów – rozmowa z autorem książki „Proteuszowe czasy. Rozpad państwowego systemu sztuki”
Nowy rytm w trudnych warunkach Rozmowa z Gizelą MickiewiczSztuka Pracując nad wystawą, odnosiłam się do własnego doświadczenia. Starałam się jednak pozbawić je prywatnych szczegółów, zuniwersalizować, wyjąć z niego coś jakby rdzeń, który każdy może oblec w prywatne detale
Gorączka alkoromantyczna Iwona KurzSztuka Z książki i wystawy w Rastrze o związkach sztuki i wódki wyłania się obraz całkowicie męskiej kultury w zdeformowany sposób romantycznej – szablę zastępuje tu szklanka, zawsze pełna, ale zawsze oznaczająca pustkę
Światłowstręt Rozmowa z Wilhelmem SasnalemSztuka Kiedy z akademii zapędzaliśmy się do knajpy, to byliśmy nachlanymi, rozwydrzonymi gówniarzami. Teraz nie widzę takich ludzi. Choć zdarza mi się spotkać studentów popijających wino i pytających, jak zrobić karierę
Miejsce po artyście Rozmowa z Michałem KrasuckimSztuka Niedobrze się dzieje, kiedy po śmierci twórcy jego rzeczy lądują na śmietniku, a wnętrza pracowni są przekształcane na biura czy mieszkania – Stołeczny Konserwator Zabytków opowiada o nowym programie ochrony historycznych pracowni artystów
Krzemień czekoladowy, czyli powrót młodości Stach SzabłowskiSztuka Jedno z haseł przewodnich 8. Triennale Młodych brzmi „Nadchodzi czas”. Na co? Na zmianę warty? Na inną poetykę, na inne instytucje, wreszcie na inne umiejscowienie artysty w społecznym pejzażu?
Obrazy w naszych łóżkach Anna KałużaLiteratura Świat po rewolucji, tak jak go opisuje w „Powierzchniologii” Roman Dziadkiewicz, wiele ma wspólnego z naszym światem, jednak nie wszystko się zgadza. Czy dlatego, że uwierzyliśmy w bezsilność praktyk artystycznych, że zaniechaliśmy eksperymentów, że naprawdę staliśmy się niewolnikami?
Głowa, rotunda, kot Natalia MalekSztuka Anachronizm Wandy Czełkowskiej jest zamierzoną kreacją. To raczej bezczas i abstrakcyjna próżnia niż gramatyczny żart. Bycie ponad czasem, wbrew zastanemu porządkowi, pod prąd
Jeden bezsensowny staw Stach SzabłowskiSztuka Mętne nurty kryzysu to woda na jego młyn. Janusz Łukowicz z ulgą odkrywa, że istnieje dyscyplina (sztuka), w której klęskę można nie tylko bezkarnie praktykować, lecz wręcz celebrować i przekuwać w sukces
W Polskę Karol SienkiewiczSztuka Epicka wystawa „Co widać” w Muzeum Sztuki Nowoczesnej ma ambicję pokazywać „jak jest” w polskiej sztuce. Przy okazji instytucja polemizuje sama ze sobą
