Boże, gdzie jest Gęsia? Jacek Leociak Obyczaje Pod ziemią jest cała Gęsia, nie tylko kamienica po numerem 33. Domy po parzystej i nieparzystej stronie ulicy, zasypane ziemią i gruzem – ich fundamenty, rozrzucone wokół nich rzeczy, tkwiące wciąż gdzieniegdzie szczątki ludzkie. Tamtej Gęsiej nie da się już odsłonić – stoją na niej inne domy
Skąd jesteś? Piotr Kowalczyk Muzyka Dla jednych książka Filipa Kalinowskiego będzie po prostu historią warszawskiej sceny rapowej lub reportażem ze stolicy czasów transformacji ustrojowej. Dla mnie „Niechciani, nielubiani” to opowieść o przemocy – niekoniecznie spektakularnej, za to będącej obowiązkowym elementem egzystencji w Polsce lat 90.
Teraz czas na socmodernizm Rozmowa z Klaudią Obrębską i Michałem Krasuckim Sztuka Cała sztuka socmodernizmu polegała na detalu. Ważna była faktura, kolor, użyty materiał. To elementy, w których dzisiaj nie wszyscy są w stanie dostrzec piękno, a jednocześnie bardzo łatwo je zepsuć
Nowa dziwna Warszawa Piotr Kowalczyk Muzyka Ekspresja i kontekst utworów Bogdana Sekalskiego, Poli Nudy czy Franka Warzywa i Młodego Buddy są typowe dla „młodych dorosłych” – twórczości, którą budują raczej przyjaźnie, spędzanie razem czasu i towarzyskie anegdoty niż świadome projektowanie kariery
Węzełek Grzegorz Piątek Literatura We „Wstecz” Błażej Brzostek tka opowieść z cudzych opowieści. Nieustannie przypomina, że w żadnym momencie nie było i nie ma jednej Warszawy, że doświadczenie miasta różni się w zależności od klasy, wyznania, tożsamości czy po prostu wieku
Miasto powinno o nas dbać Rozmowa z Janem Dravnelem, Marią Maj i Natalią Kalitą Teatr Mam wrażenie, że obecnie nasz teatr istnieje głównie po to, żeby zaspokajać potrzeby administrowania i budowania struktur, które same w sobie stają się celem, utrudniając przy okazji ludziom pracę. Najprościej rzecz ujmując: teatr nie ma gospodarza – rozmowa z aktorami z TR Warszawa
Miasto w ruchu Justyna Sobolewska Literatura Przez ostatnie dziesięciolecie Warszawa w literaturze potworniała: pożerała kolejnych ludzi, najchętniej przyjezdnych i ambitnych
Cioty z placu Napoleona Kamil Karczewski Obyczaje Przed wojną prawicowe gazety nazywały ich „gangreną moralną”, policja „pederastami”, a lekarze „cynedami”. Oni sami mówili o sobie „cioty”. Posługiwali się kobiecymi imionami i ksywkami. Nawet dzisiaj, z perspektywy stulecia, wymykają się kategoriom, rozsadzają język
Profetka Rozmowa z Tomaszem Fudalą Sztuka Przyjemska zadaje w swoich obrazach pytania jak anarchistka na demonstracji: dlaczego ktoś tu stoi? Dlaczego stoi tu ten wieżowiec?
Dom z wielką wyrwą Rozmowa z Joanną Rudniańską Literatura Gdybym za każdym razem, idąc ulicą, myślała o tym, co strasznego tu się wydarzyło, to przecież zwariowałabym – mówi laureatka tytułu warszawskiej twórczyni
Mieszko i inni Stanisław Łubieński Ziemia Drzewa w naszej okolicy traktujemy jak coś oczywistego, codziennego, niezmiennego – zupełnie jak kamienice, ulice czy latarnie. A przecież każde z nich jest wyjątkowe i niepowtarzalne
Muzeum na rynku Rozmowa z Karoliną Ziębińską-Lewandowską Sztuka We Francji dotarło do mnie, że tam instytucje publiczne stawiają sobie za główny cel edukowanie, nawet kosztem scenografii. Ekspercką wiedzę mamy przekładać na język publiczności, to nasze zadanie – rozmowa z nową dyrektorką Muzeum Warszawy
