Tym samym autobusem Rozmowa z Stevenem HadleyemObyczaje Dotychczasowy model polegał na tym, że Szostakowicz i Czajkowski są dobrzy dla ciebie. Masz ich słuchać, żeby stać się lepszym człowiekiem. Nie mam nic przeciwko operze. Ale kultura nie jest wystarczająco demokratyczna
NA OKO: Rzeczy warszawskie Maria PoprzęckaFelietony Jakie szanse sprzedażne ma kabel od żelazka, wykrzywione szpilki, sterane pluszaki, kalkulator z lat 80., plastikowe patery, porcelitowe, lekko poobijane talerzyki deserowe?
Manewry taktyczne Piotr KowalczykMuzyka Disco to coś więcej niż kilka patentów aranżacyjnych. To stan ducha.Trzeba mieć tego rodzaju muzykę w sobie. A Pablopavo bliżej do melancholijnego barda z kwartyrnika niż do młodego Johna Travolty
Nie chcę ładnej Polski Rozmowa z Łukaszem ZarembąObyczaje Polska kultura wizualna jest przede wszystkim dziwna, ciekawa. Czy ładna? To niekoniecznie jest najważniejsze pytanie, które należy zadawać obrazom
NA OKO: Źródła wody żywej Maria PoprzęckaFelietony Codzienny widok osiedlowy – starsi ludzie dźwigający plastikowe baniaczki. Lepiej zorganizowani ciągną je w zakupowych wózeczkach. W baniaczkach i butelkach woda. Niesiona do domu z ogólnodostępnego ujęcia, zwanego potocznie studzienką oligoceńską
Dzieci Eufemii Jakub BożekMuzyka W maju kończy działalność jeden z najważniejszych warszawskich klubów muzycznych. Oto historia środowiska, które tam powstało. Co po nim zostanie?
Alchemia,Zwis, Pies Rozmowa z Pawłem Duninem-WąsowiczemLiteratura Wymarła klasa pisarzy, którzy zajmowali się tylko pisaniem i chodzeniem do kawiarń. Nie ma już takich, które jednoznacznie kojarzą się z pisarstwem. Nie ma obyczaju spotykania się w dzień. Poza tym oczywiście w Krakowie łatwiej się spotkać niż w Warszawie
Ukąszeni Rozmowa z Ireną HerbstObyczaje Marks byłby z pana dumny! Ale państwo nie jest od budowy mieszkań ani od produkcji butów. Buty i mieszkanie to towar. Jeżeli tego nie zrozumiemy, to nie wymyślimy porządnej polityki mieszkaniowej
Żoliborski model przyjaźni Rozmowa z Lesławem StryblemMuzyka Czasami zastanawiam się, co ludzie widzieli w Partii. Odświeżam sobie naszą twórczość i jestem zszokowany, jak dziwny był to twór. Teraz nie zawsze rozumiem entuzjazm publiczności, ale oryginalność i osobność w jakiś sposób przetrwała próbę czasu
Miliony roboczogodzin Rozmowa z Tomaszem Fudalą i Grzegorzem MikąSztuka Moja babcia, która przyjechała ze wsi do stolicy tuż po wojnie, nigdy nie była komunistką, ale tak samo, jak jej koleżanki należące do ZMP, biegała z łopatą, porządkując w czynie społecznym gruzowiska Solca. Wszyscy to robili, niezależnie od biografii – rozmowa z autorami „Sporu o odbudowę”
Spór o rewolucję Marcin WichaSztuka Rzecz nie dotyczy kandelabrów i płaskorzeźb. Nie dotyczy koniecznych lub zbędnych wyburzeń. Dotyczy funkcji miasta. Praw lokatorów i praw właścicieli. I z tego punktu widzenia nie ma tematu bardziej aktualnego niż odbudowa Warszawy, ani lepszej lokalizacji dla wystawy „Spór o odbudowę” niż opustoszałe liceum Hoffmanowej
Pałac albo kto zabił Marcin WichaSztuka „Pałac w Warszawie” można czytać jak czarny kryminał. Niewygodne fakty. Mroczne tajemnice. Zakurzone akta, które posłużą jako broń we współczesnych wojnach o miasto. Jeśli na końcu coś się wyjaśni, to i tak nikomu nie zrobi się lepiej
