Muzeum na rynku Rozmowa z Karoliną Ziębińską-LewandowskąSztuka We Francji dotarło do mnie, że tam instytucje publiczne stawiają sobie za główny cel edukowanie, nawet kosztem scenografii. Ekspercką wiedzę mamy przekładać na język publiczności, to nasze zadanie – rozmowa z nową dyrektorką Muzeum Warszawy
Poszerzenie Olga WróbelLiteratura Tekst Orbitowskiego i rysunki Świdzińskiego miały trafić do rozszerzonej rzeczywistości, osiągalnej za pomocą telefonu komórkowego. Projekt nie wypalił, ale jego założenia odbijają się w tekście „#manta”
Drabina, fandla i willys Paweł Dunin-WąsowiczLiteratura Dokumentacja zniszczeń, sporządzona zaraz po wojnie przez Biuro Odbudowy Stolicy, to wymarzony gotowiec scenografii dla ultrarealistycznego kryminału – o odbudowie Warszawy w powieściach z lat 40. i 50.
Królowie przegranego życia Agnieszka SłodownikMedia „Czarny romans” to pierwszy nasz, swojski i też swoisty serial audio. Obcujemy z poetycką nawijką i subtelnie współdziałającymi z nią dźwiękami
Grochów–Moskwa Robert PucekObyczaje Moje widome zagubienie na tyle wzruszyło funkcjonariuszy, że po odprawie zaprowadzili mnie do restauracji, w której mogłem zjeść śniadanie – o dzieciństwie na Grochowie i nonsensach latania
Banany na Placu Wilsona Rozmowa z Muńkiem StaszczykiemMuzyka Plan był taki: złożyć kapelę już bez tych kabaretowych klimatów, tylko grać rock and rolla. Bez socjologii, bez śpiewania o systemie. Miałem świadomość, że wchodzimy w nowe czasy. Swoje w undergroundzie przeorałem, byłem gotów do skoku – fragment wywiadu-rzeki z Muńkiem Staszczykiem
Kadrowanie przestrzeni Rozmowa z Markiem Sobczykiem i Magdaleną KomornickąSztuka Instalacje artystyczne w przestrzeni publicznej powstają na kilka miesięcy, najwyżej parę lat, a potem niszczeją. Wiele projektów tak przepada. Jeśli praca nie jest pomnikiem, to nie ostaje się zbyt długo w przestrzeni – mówią autor „Prostej tęczy” i kuratorka działań na placu Małachowskiego
Program rozwoju dyskotek Łukasz StrzelczykMuzyka Założony w 1973 roku Riviera Remont, klub studencki Politechniki Warszawskiej, szybko stał się mekką artystyczną stolicy i miejscem wyjątkowym dla całego regionu za żelazną kurtyną. Centrum życia kulturalnego, towarzyskiego i alkoholowego. Niestety nie jest to historia z happy endem
Tym samym autobusem Rozmowa z Stevenem HadleyemObyczaje Dotychczasowy model polegał na tym, że Szostakowicz i Czajkowski są dobrzy dla ciebie. Masz ich słuchać, żeby stać się lepszym człowiekiem. Nie mam nic przeciwko operze. Ale kultura nie jest wystarczająco demokratyczna
NA OKO: Rzeczy warszawskie Maria PoprzęckaFelietony Jakie szanse sprzedażne ma kabel od żelazka, wykrzywione szpilki, sterane pluszaki, kalkulator z lat 80., plastikowe patery, porcelitowe, lekko poobijane talerzyki deserowe?
Manewry taktyczne Piotr KowalczykMuzyka Disco to coś więcej niż kilka patentów aranżacyjnych. To stan ducha.Trzeba mieć tego rodzaju muzykę w sobie. A Pablopavo bliżej do melancholijnego barda z kwartyrnika niż do młodego Johna Travolty
Nie chcę ładnej Polski Rozmowa z Łukaszem ZarembąObyczaje Polska kultura wizualna jest przede wszystkim dziwna, ciekawa. Czy ładna? To niekoniecznie jest najważniejsze pytanie, które należy zadawać obrazom
