„Dziady” w dziadocenie Iwona Kurz Teatr Teatr, który w 2021 roku rozpoznaje, że są dwie Polski, może jest teatrem narodowym („o naród zatroskanym”), ale nie jest teatrem proponującym myśl, która pozwala wydźwignąć się poza tę diagnozę
Na zadany temat Maciej Krawiec Muzyka Jazzowo-elektroniczne „Dziady” High Definition Quartet są imponującym przedsięwzięciem, kolejnym dowodem na wielki talent Piotra Orzechowskiego. Jednak, mimo wybitnych momentów, ewidentnie czegoś tu brakuje. Muzyka wydaje się tekstem Mickiewicza osłabiona, a nie natchniona
Wygładzanie szwów Katarzyna Czeczot Teatr „Dziady” Zadary puszczone wolno zawodzą zupełnie, a przecież mit polityczny niezagospodarowany na nowo przechyli się zawsze na stronę silniejszych dyskursów
Dziady przegranych Joanna Jopek Teatr „Towiańczycy” Jolanty Janiczak i Wiktora Rubina zdają się krążyć na szczątkach niepowstałej „Nie-boskiej” Olivera Frljicia, w kręgu jego tematów i inspiracji
Czy jestem wystarczająco czarny? Rozmowa z Radosławem Rychcikiem Teatr Obowiązkowymi figurami Innego w polskim teatrze są zazwyczaj Żyd albo homoseksualista. Stąd w naszych „Dziadach” figura Czarnego, który ma niesłychaną tradycję drogi do niepodległości
Odlewanie z brązu Rozmowa z Michałem Zadarą Teatr Ważne, żeby wystawić „Dziady” w całości, żeby powiedzieć wyraźnie: Mickiewicz nie napisał utworu mesjańskiego – mówi reżyser przed premierą we Wrocławiu
Papier, kamień, nożyce – demonstracja Agnieszka Mirahina Literatura Elektroniczny papier pozwala zobaczyć i odczytać w innym świetle to, co dziś już nieczytelne, „niepoczytalne” lub niepopularne – wiersze i dramaty polskiego romantyzmu
„Białoszewski plays Mickiewicz” Agnieszka Mirahina Literatura Najmocniejszą stroną tej płyty jest balans pomiędzy patosem a kpiną, między jednym końcem a drugim, między Mickiewiczem a Białoszewskim. To charakterystyczny rys także wczesnych wierszy Mirona – załamanie się romantycznej dykcji
SNOBIZMY: Nieznany list Juliusza Słowackiego do Matki Literatura „Mickiewicz improwizował, ale dosyć słabo, a wyglądał jak to on, opuszczony i niedbały, w chustce źle zawiązanej, po liderlichowsku, z pomiętym od koszuli kołnierzem i we fraku zasmolonym, posklejanym zaschniętą mazią, przykro woniejącą”
„Pan Tadeusz” w Teatrze Wybrzeże Agnieszka Kochanowska Teatr Jarosław Tumidajski wykorzystuje tekst „Pana Tadeusza”, żeby powiedzieć o tym, co mu się w dzisiejszej Polsce nie podoba. Niestety, ta krytyka brzmi powierzchownie i banalnie
KULTURA NA RAUSZU: Uczta Grudniowa Paweł Soszyński Obyczaje Pojedynek poetycki między Mickiewiczem a Słowackim z 25 grudnia 1840 roku do dziś pozostaje zdarzeniem mitycznym. Jego słuchacze mieli mdleć i odchodzić od zmysłów. Piękny to pomnik ku czci poezji – w jego cieniu ledwie majaczy barek z winem i wódką
