Lustro akustyczne Łukasz ŻurekLiteratura Bezsilność Zadury wobec klisz językowych sprawia, że poezji z tomu „Po szkodzie” bliżej do publicystycznych felietonów czy memów z „Soku z buraka”. To na te fale współczesnej komunikacji nastawia się Zadura – i w nich się roztapia
Hej, kolego, więcej życia Darek Foks i Bohdan ZaduraLiteratura Myślę, że w jakiejś mierze obaj jesteśmy detalistami, niczego nie sprzedajemy ani nie kupujemy hurtem. Na hurcie można się nieźle przejechać – rozmowa o poezji, szpitalach i sporcie
Korzyści z nieszczęścia Adam WiedemannLiteratura Macheja i Zadurę łączy nie tylko przyjaźń, wspólny wydawca i skłonność do zestawiania sążnistych poematów i parowersowych obserwacji, ale też zmysł humoru, zwłaszcza wisielczego
Czy świat jeszcze istnieje Andrzej WernerFilm „Imagine” jest traktatem filozoficznym o nieprzekraczalnym wymiarze rzeczywistości
Dwa tomiki i antologia Tadeusz DąbrowskiLiteratura Czy i na ile w serii „44. Poezja polska od nowa” używa Bonowicz Władysława Sebyłę, Zadura – Tadeusza Nowaka, a Podgórnik – Pawlikowską-Jasnorzewską? I czy zmarli mają z tego jakąś korzyść?
Bohdan Zadura, „Wiersze wybrane” Karol FrancuzikLiteratura Zadura najciekawszy jest między środkiem wyrazu a środkiem przekazu. Gdy pisze wiersze zewnętrzno-wewnętrzne
Sny Obyczaje Co śni się poetom? Waldemar Dąbrowski i dalekie kraje? Laminowane blaty, stołówki, urząd pocztowy, rzepak. A czegoście się spodziewali?
