Skromny człowiek renesansu Rozmowa z Ryszardem Turczynem Literatura „Budowniczy ruin” Herberta Rosendorfera okazał się pionowym startem w niemieckiej literaturze końca lat 60. – oto nieznany nikomu trzydziestopięciolatek zaszokował wszystkich rozbudowaną szkatułkową powieścią, w której roi się od przezabawnych erudycyjnych ekskursów
Samokrytyka z importu Literatura Może dobrze nam z tym, że przyglądamy się cudzej samokrytyce, sami zaś nie bylibyśmy wcale skłonni do gniewnych gestów w odniesieniu do własnej kultury czy własnego społeczeństwa – dyskusja o roli literatury austriackiej w Polsce
Kto zjadł czipsy? Paweł Soszyński Teatr „Wściekłość” Mai Kleczewskiej to spektakl pełen fantasmagorii, ostatecznych aktów, gordyjskich pętli. Może dlatego nic tu nie działa – transgresje zdają się wymuszone, ich transgresyjność jest teatralnie wykrzyczana
Wyskrobać to, co złe Rozmowa z Elfriede Jelinek Teatr Zawsze pisałam ciałem. W kręgach feministycznych uważa się takie pisanie za charakterystyczne dla kobiet, ale ja to widzę inaczej
Wstęga Möbiusa Adam Suprynowicz Muzyka Profanacja dzieła kultowego – tego, według reżyserki Natalii Korczakowskiej, dokonują Elfriede Jelinek i Olga Neuwirth, tworząc kompozycję operową na kanwie filmu Davida Lyncha „Zagubiona autostrada”
Wszystko wiedzieć, rozumieć, kontrolować Rozmowa z Natalią Korczakowską Muzyka Niemożliwa jest operowa inscenizacja „Zagubionej autostrady” w całkowitym oderwaniu od filmu. Całą tajemnicę i grozę naszej egzystencji, którą David Lynch jak nikt inny potrafi zawrzeć w obrazie, kompozytorka Olga Neuwirth ujęła w dźwięku. Rozmowa z reżyserką Natalią Korczakowską
Zderzenie z rzeczywistością Marta Bryś Teatr Spektakl „Śmierć i dziewczyna” Marciniak nie jest prowokacyjny, nie ma w nim gestów, które przełamywałyby narzuconą przez reżyserkę konwencję umowności i radykalizowały tezy Jelinek
Po szyję we własnej daremności Mateusz Węgrzyn Teatr Paweł Miśkiewicz zagrał va banque – w „Podróży zimowej” stworzył koncert na sześć głosów kobiecych. Nie zaryzykował jednak feministycznego manifestu, a zamiast wywrotowości wybrał melancholię
Klatka na próżność Mateusz Węgrzyn Teatr Mityczna Eurydyka nie jest postacią aktywną, w „Cieniu. Eurydyka mówi:” Kleczewskiej wreszcie się odzywa, ale jest to mowa końcowa wiecznie przegranej
BACKSTAGE: Eurydyka mówi Rozmowa z Elfriede Jelinek Teatr Większość twierdzi, że pisze się z doświadczenia, jakie dostarcza życie. Ja jestem przykładem piszącego trupa, który nie umarł, czymś w rodzaju zombie
Złoty królik i lustro Paweł Soszyński Teatr To jeden z najmocniejszych polskich spektakli w ostatnich latach. „Podróż zimowa” w reżyserii Mai Kleczewskiej właśnie wygrała bydgoskie „Prapremiery”
Piwnica z zabawkami Dorota Kowalkowska Teatr W „Podróży zimowej” aktorzy to kamikaze, wsiedliby za Kleczewską do każdego samolotu. Nie raz udaje im się zakwestionować swój ludzki status, stać się maszynami histerii
