Muzyka czasów potopu Rozmowa z Richardem PinhasemMuzyka Największą inspiracją był dla mnie Bach. Bach, Wagner, Scarlatti. I Hendrix, jeśli chodzi o gitarę. Widziałem Hendrixa kilkakrotnie, w połowie lat 60., bo regularnie jeździłem do Londynu. Jeśli zapytasz mnie, jaką gram muzykę, powiem, że gram rock'n'rolla
Wisielczy humor Rozmowa z Agnieszką ŻukLiteratura Ciekawe, że słowo „Polska” pojawia się tak często we współczesnej literaturze polskiej. We francuskiej „Francja” pojawia się znacznie rzadziej i to na przykład w postaci zjedzonego rano croissanta albo wypitej na szybko kawy
Konflikt domowy Rozmowa z Nilüfer GöleObyczaje Mówisz o braku poczucia humoru? Bardzo wielu komików we Francji ma podwójne korzenie – muzułmańskie i europejskie. Kiedy jesteś w tak ambiwalentnej sytuacji, zaczynasz sam z siebie żartować – mówi autorka „Muzułmanów w Europie”
Macie budynki. Co dalej? Rozmowa z Lucie PierronMuzyka W ostatnich pięciu latach w Polsce za pieniądze z funduszy europejskich powstawały na potęgę nowe instytucje muzyczne: filharmonie, centra kongresowe i sale koncertowe. W największych miastach i na prowincji. Które okazały się sukcesem, a które mogą mieć w przyszłości problemy?
Zakotwiczony w kanale Bartosz SadulskiLiteratura Dla czytelnika „Czegoś do oclenia” byłoby ciekawiej, gdyby Barnes wstał z kolan i zwalił pomnik ukochanego pisarza. Obraził się, odwrócił na pięcie, zamiast wciąż rozkminiać, czy Flaubert spalił baletkę Louise Colet, czy jednak pantofel
Radości melancholii Rozmowa z Markiem BieńczykiemLiteratura Produkty nie są absolutne same w sobie, nie wyzwalają dlatego, że są absolutnie smaczne. Musi się dokonać jakiś rodzaj negocjacji między materią a tobą w danej chwili
Błędy młodości Anka HerbutMedia We Francji mawia się, że Lyon leży nad Sekwaną, Loarą i Beaujolais. Strach pomyśleć, jaki wynik, prócz automatycznie nasuwającej się Wisły, uzyskałby OBOP, pytając nas o najbardziej charakterystyczne źródła aqua vitae w Polsce
„Transfer!” we Francji Marta LutostańskaTeatr Ten teatr „piecze w oczy, wstrząsa, prowokuje”, „to jest fascynujące, to jest piękne, to jest przerażające”, „wraz z Janem Klatą otwiera się nowa karta polskiego teatru” – tak francuska krytyka przyjęła pokazy „Transferu!”
