Powaga rewolucji Maciej GuzyTeatr Entuzjazm, który „Obywatelka Kane” Janiczak i Rubina generuje wśród publiczności, całkowicie przysłania refleksję nad potencjalną porewolucyjną przyszłością: zróbmy coś, żeby było inaczej, a potem się zobaczy
Operacje na mózgu Witold MrozekTeatr W spektaklu „Klątwa rodziny Kennedych” makabryczno-slapstickowy łańcuch karier i śmierci pozostaje w cieniu, na front wysuwa się to, co w mroku dotąd pozostawało
Może inaczej Rozmowa z Martą ŚcisłowiczTeatr Okopaliśmy się na swoich wygodnych pozycjach i tak naprawdę chcemy w nich tkwić, choć twierdzimy, że jest inaczej. A dobrze by było zauważyć, że świat się zmienił, i nie możemy robić tego, co robiliśmy w teatrze 10 lat temu
Stos ciągle płonie Witold MrozekTeatr Ostatnia ponoć w Europie kobieta spalona na stosie – Barbara Zdunk – zginęła w roku 1811. W „I tak nikt mi nie uwierzy” Rubin i Janiczak opowiadają o jej historii
Pływanie w pustym basenie Katarzyna NiedurnyTeatr W najnowszym spektaklu Janiczak i Rubin analizują strategię hitlerowskiej propagandy. Postaci zakorzenione są w rzeczywistości, jednak na scenie zostają przedstawione sztucznie i fasadowo
Odzyskać Konopnicką, odzyskać Dulębiankę Piotr MorawskiTeatr Twórcy i twórczynie „O mężnym Pietrku i sierotce Marysi” starają się z jednej strony badać queerową wyporność instytucjonalnego teatru, z drugiej – szukać wyjścia z patowej sytuacji, bo działalność poza instytucjami wiąże się z mniejszą widzialnością
Przyjemność teatru Paweł SoszyńskiTeatr Dwie wspaniałe ekipy aktorskie dwóch najważniejszych w Warszawie teatrów, dezynwoltura, odklejenie od życia. Zabawa. „Neron” Rubina i „2118” Karasińskiej to wspomnienie o czymś takim, jak przyjemność teatru
Żeby cokolwiek Piotr MorawskiTeatr W „Vernonie Subuteksie” Wiktora Rubina puenta jest inna niż w „Żonach stanu…”. Choć diagnoza o sile kobiet pozostaje w mocy, twórcy w powszechną rewolucję chyba już nie wierzą. Wychodzenie na ulicę nie przynosi oczekiwanych efektów. No więc co dalej?
Penis Rasputina Piotr MorawskiTeatr W „Rasputinie” Wiktora Rubina i Jolanty Janiczak sprawa jest jasna – teatr ma nad widzem władzę absolutną, pomimo stwarzanych pozorów współuczestniczenia w przedstawieniu
Siła kobiet, siła teatralności Piotr MorawskiTeatr Najnowszy spektakl Janiczak i Rubina o rewolucji, która ma przynieść wolność i równość, a dba tylko o interes mężczyzn, nie może – zwłaszcza po czarnym proteście z 3 października – nie rezonować
Nowe narzędzia Rozmowa z Jolantą JaniczakTeatr „Zamiast mieć marzenia, wierzyć w niemożliwe, podejmować ryzykowne działania, wolimy wygodnie przeżyć. A potem w okolicach czterdziestki orientujemy się, że przeżyć to żadna frajda” – mówi dramatopisarka przed premierą spektaklu „Każdy dostanie to, w co wierzy”
Bunt i orzeczenie Paweł SoszyńskiTeatr „Hrabina Batory” Rubina i Janiczak została całkiem zjedzona przez obsesję mówienia – może dlatego, że węgierska wampirzyca pławiąca się w krwi dziewic w Kielcach szuka ratunku nie we krwi, ale właśnie w języku
