Uczta czystego rozumu Michał Paweł MarkowskiLiteratura „Ulisses” jest najbardziej katolickim, a jednocześnie najbardziej totalitarnym dziełem kultury zachodniej, gdyż mówi bardzo wyraźnie, że poza literaturą, jak poza Kościołem, nie ma żadnego zbawienia
Biblioteka czarnego pokoju Rozmowa z Michałem Mendykiem i Agnieszką PinderąMuzyka Jóżef Patkowski zapytał kiedyś w audycji, czy istnieje coś takiego jak estetyka Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia. Czegoś takiego jednak po prostu nie było. To był ośrodek rezydencyjny, a nie środowisko twórcze
Maszyna i tubafon Wiktor RusinMuzyka Krzysztof Penderecki był jak architekt brutalista, który z biegiem lat zaczął marzyć o dawniejszych formach, a także ich efekcie: o splendorze XIX-wiecznych oper, bulwarów i muzeów, a może nawet jeszcze starszych pałacach
Wyspy Rafał WawrzyńczykMuzyka Widowisko „Wyspa szalonych” Pierre'a Jodlowskiego nie ma obecnie szans choćby na cień popularności, jaką ponad 100 lat temu zyskał obraz „Wyspa umarłych” Böcklina. XXI-wieczna muzyka skazana jest na trud organizowania sobie znaczenia na własną rękę
Wygaszanie pieca Bartosz SadulskiObyczaje Wiele wskazuje na to, że siedemdziesiąt lat po rozpoczęciu budowy Nowej Huty światło jej duszy, płomień jej lędźwi, jej grzech i dusza, czyli wielki piec, zostanie wygaszony
Wywracanie stolika Wiktor RusinMuzyka O twórczości teatralnej i kompozytorskiej zmarłego niedawno Bogusława Schaeffera powiedziano wiele. Czy ktoś natomiast pamięta dwa tomy „Kompozytorów XX wieku”? To być może najinteligentniejszy i najdokładniejszy przewodnik nie tylko po nowej muzyce, ale po jakiejkolwiek dziedzinie sztuki XX wieku
Z otchłani w otchłań Rozmowa z Marcinem SzustremLiteratura „Ostępy nocy” Djuny Barnes to powieść zupełnie szalona, miejscami jadowicie ironiczna, miejscami osobliwie wzniosła, a przy tym jakoś heroicznie wsobna, kolczasta, wolna od troski o to, czy się komukolwiek spodoba
Nie bójcie się deszczu Rozmowa z Anną Ptak i Małgorzatą KuciewiczSztuka Czy można w szacunku dla przyrody i całej Ziemi tworzyć dobrą architekturę, projektować sprawiedliwe i odpowiedzialne miasta? – odpowiadają autorki Polskiego Pawilonu na Biennale Architektury w Wenecji
Mieszkanie jest wszechświatem Rozmowa z Martą LeśniakowskąSztuka Środowisko architektów jest nieprawdopodobnie mizoginiczne. Ciągle toczę bezsensowne spory, dlaczego używam pojęcia architektka, skoro nie ma go w słowniku języka polskiego. Otóż istnieje, chociaż nie było używane przez 60 lat – rozmowa o narodzinach zawodu projektanta wnętrz
Drugi modernizm Łukasz ŻurekLiteratura Maciej Płaza sprawdza, na ile pewien sposób myślenia o literaturze nadaje się do pisania o naszym tu i teraz. „Robinson w Bolechowie” waha się między nową jakością a upadkiem w epigonizm
Chodził po swoim Paryżu Rozmowa z Dorotą Leśniak-Rychlak i Martą KarpińskąSztuka Witold Cęckiewicz wyjechał do Francji w 1956 roku i tam zachłysnął się nowoczesnością, ale dopiero dekadę później mógł przekuć ten zachwyt w jedną z ikon powojennego modernizmu – krakowski kompleks hotelu Cracovia i kina Kijów. W zeszłym roku gmach został uratowany przed zburzeniem przez Muzeum Narodowe, które planuje otworzyć tam galerię wzornictwa i architektury
Ciemne centrum Rafał WawrzyńczykMuzyka Simon Rattle nazwał „in vain” Georga Friedricha Haasa pierwszym arcydziełem XXI wieku. Nie mogę rozstać się z myślą, że pozycja Haasa dowodzi istnienia podziemnego, regresywnego nurtu tęsknoty za scentralizowanym, wysokim modernizmem i potężnymi „ojcami”
