Dwutygodnik - strona kultury

Szybki dostęp

  • Skocz do treści
  • Skocz do głównej nawigacji Skocz do głównej nawigacji
  • Skocz do wyszukiwarki

Partnerzy

  • Wspieraj Dwutygodnik
  • Dom Spotkań z Historią
  • Stypendyści i stypendystki m.st. Warszawy
  • Projekt wyszehradzki
  • Nagroda Literacka m.st. Warszawy
Dwutygodnik - strona kultury

Nawigacja główna

  • Literatura
  • Teatr
  • Film
  • Sztuka
  • Muzyka
  • Media
  • Obyczaje
  • Ziemia
  • Felietony
  • Україна

Wyniki wyszukiwania

Archiwum

Zaznacz interesujące Cię tagi, a następnie kliknij "OK".

film film amerykański film polski internet komiks literatura literatura polska muzyka muzyka alternatywna muzyka polska muzyka współczesna
Nowy Teatr w Warszawie opera poezja poezja polska powieść seriale teatr teatr polski Ukraina wojna

Plac zabaw

Plac zabaw

Teresa Fazan Teatr

Choć w „Publice” wiele leży po stronie uczestniczek, autorki projektu oferują w zamian całkiem sporo. Scena Nowego Teatru została zamieniona w plac zabaw, na którym można przeskakiwać z atrakcji w atrakcję

Przez lustro i dalej

Przez lustro i dalej

Rafał Wawrzyńczyk Muzyka

Mykietyn i Szymański dzielili nie tylko słownik gestów, ale też „duży plan” całej pisanej przez siebie muzyki, horyzont tego, co w niej mogło się wydarzyć, i tego, co w niej wydarzyć się nie mogło. Ogromnie kusi, żeby spojrzeć na ten temat z perspektywy politycznej

Może będzie tu szpital

Może będzie tu szpital

Arek Gruszczyński Ziemia

Czy publiczne instytucje mogłyby zostawiać po sobie mniejszy ślad węglowy? I czy w Polsce w ogóle ktoś o tym myśli?

Wyspy

Wyspy

Rafał Wawrzyńczyk Muzyka

Widowisko „Wyspa szalonych” Pierre'a Jodlowskiego nie ma obecnie szans choćby na cień popularności, jaką ponad 100 lat temu zyskał obraz „Wyspa umarłych” Böcklina. XXI-wieczna muzyka skazana jest na trud organizowania sobie znaczenia na własną rękę

ODBIORNIK (10): Nie róbmy dziecięcego getta PODKAST ODBIORNIK

ODBIORNIK (10): Nie róbmy dziecięcego getta

Anna Desponds / Agnieszka Słodownik Media

John Cage dla dzieci, granie tańcem, zachód nad równikiem, oddychający robot – w 10. odcinku podkastu dwutygodnik.com rozmawiamy o sztuce dla dzieci z Poznania, Wrocławia i Warszawy i narzekamy na sztukę w wirtualnej rzeczywistości

Nie bój się ciemności

Nie bój się ciemności

Anka Herbut Teatr

„Zew Cthulhu” to chyba najbardziej polityczny – obok „Apokalipsy” – spektakl Michała Borczucha. Dziś potrzebujemy strachu, w którym będziemy mogli się ukryć przed strachem znacznie bardziej realnym i znacznie straszniejszym

Jak pokonać węża

Jak pokonać węża

Piotr Morawski Teatr

„Indianie” to dobra zabawa, ale też szkoła wychowania obywatelskiego, wspólnego działania dla dobra ogółu. By pokonać węża, trzeba działać razem. Na scenie i na ulicy

Okolice końca świata

Okolice końca świata

Teresa Fazan Teatr

„Tekton” to przykład sztuki, która nie będąc jawnie polityczną, wpasowuje się w aktualny czas w sposób niezwykle wyraźny i adekwatny. Nie sposób nie ulec wrażeniu, że budowana w spektaklu dystopijna wizja dotyczy dzisiejszego świata

Systematyczne kaleczenie

Systematyczne kaleczenie

Rozmowa z Olą Maciejewską Teatr

Bardzo lubię kaleczyć język. Kaleczenie języka – niezależnie od tego, czy jest to język obcy, czy język wizualny – otwiera nas na nowe interpretacje. Systematyczne kaleczenie przyjętych sposobów czytania obrazów albo kaleczenie chronologii jest nas w stanie pobudzić, pootwierać

Struktury śnienia

Struktury śnienia

Rozmowa z Anną Nowicką Teatr

Rzeczywistość snu nie jest ani łagodna, ani zła, to nasze reakcje ją dookreślają. To, w jaki sposób odniosę się do danego wydarzenia, może też wpłynąć na dalszy bieg snu. Jeśli się przestraszę, sen zacznie zmierzać w stronę koszmaru – mówi choreografka „Stanów wyśnionych”

Poza słowa

Poza słowa

Piotr Morawski Teatr

W „Jednym geście” Wojtka Ziemilskiego niektóre sceny to prawdziwe taneczne popisy. Bo gdy się miga, to zaangażowane jest całe ciało. Gra się całym ciałem, całe ciało jest w ruchu. I jest to ciało z założenia wystawione na widok – inaczej się nie da porozumieć

Jedna rzecz, która byłaby wspólna

Jedna rzecz, która byłaby wspólna

Rozmowa z Wojtkiem Ziemilskim Teatr

Język migowy jest pełen niespodzianek, które cały czas pojawiają się między głuchymi. A dla kogoś, kto jest zupełnie z zewnątrz, to niekończący się fajerwerk – mówi reżyser przed premierą w Nowym Teatrze


ISSN 2299-8128

Wydawca

Nawigacja uzupełniająca

  • RODO
  • Dostępność
  • Informacja o cookies
  • Mapa strony
  • Biweekly
  • RSS
  • Wydanie EPUB
  • O nas
  • Kontakt
  • Patronite

Nawigacja główna - wersja mobilna

Dwutygodnik - strona kultury
  • Literatura
  • Teatr
  • Film
  • Sztuka
  • Muzyka
  • Media
  • Obyczaje
  • Ziemia
  • Felietony
  • Україна
Newsletter

Nawigacja uzupełniająca -

  • RODO
  • Dostępność
  • Informacja o cookies
  • Mapa strony
  • Biweekly
  • RSS
  • Wydanie EPUB
  • O nas
  • Kontakt
  • Patronite

Wszelkie prawa zastrzeżone

ISSN 2299-8128