Scena dla tańca Rozmowa z Joanną Szymajdą Teatr Taniec współczesny ma takie samo prawo do niezależności jak teatr. Mamy wykształconych artystów, producentów, kuratorów, dyrektorów. Jedyne, czego nie mamy, to przestrzeń instytucjonalna
Ruch uliczny Anka Herbut Teatr Taniec w przestrzeni publicznej jest gestem fizycznej ingerencji w tkankę miejską i tkankę społeczną. Zostawia w nich ślady ciał, które przynajmniej tymczasowo ją zajmują i zmieniają jej charakter
Heroiny nie umierają Teresa Fazan Teatr W „Silenzio!” głosy nieumarłych diw włączają się w cały szereg obrazoburczych gestów
Balet z getta Rozmowa z Zontą Teatr Krump zawsze był bardzo surowy i dalej dba się o tę jakość. Taki właśnie ma być. Przyszedł z ulicy i ma zostać na ulicy – opowiada Zonta: tancerz, choreograf, najbardziej znany polski krumper
Nie jesteśmy oczami zawieszonymi na mózgu Rozmowa z Katarzyną Słobodą Sztuka Najmocniej działa na nas inne ciało, które testuje nasze granice: czy zgodzimy się na szeptanie do ucha, dotyk, bliskość zmęczonego oddechu, prowokujące spojrzenie – rozmowa o praktykach choregoraficznych w galeriach
Czy będą tańczyć w Bytomiu Witold Mrozek Teatr Wydział Teatru Tańca w Bytomiu to jedyny taki wydział w Polsce. Sesje baletu i tańca współistnieją obok zajęć z antropologii, reżyserii i choreografii. Studenci i absolwenci podkreślają, że studia przygotowują ich także do roli twórców. Nie godzą się na zamknięcie placówki po ledwie dziesięciu latach istnienia
Kopara opada Grzegorz Stępniak Teatr „Balet koparyczny” Izy Szostak umiejętnie i sprytnie narzuca tancerzom alternatywną motorykę i buduje hybrydyczny, spotworniały model ruchowy
Przyszłość bez przyszłości Teresa Fazan Teatr Oglądając „[…,]”, miałam wrażenie, że gdzieś w strukturze narracji tkwi wyraźne pragnienie wyrwania się z ram, pójścia dalej. Sięgnięcia w przestrzeń, której nie możemy antycypować, zawłaszczać, której nie możemy w żaden sposób opanować – w przyszłość
Koncepcja i obecność André Lepecki Teatr Chciałbym zaproponować interpretację „niestabilnego gruntu” współczesnego tańca europejskiego; niestabilność ta nie sugeruje jednak słabości czy braku fundamentów. Jest raczej postawą
MŁODA POLSKA CHOREOGRAFIA: Iza Szostak Izabela Szymańska Teatr Była najlepszą uczennicą w szkole baletowej, ale porzuciła balet. Dostała się na staż do zespołu Jana Fabre’a, ale zrezygnowała ze współpracy. Szostak podejmuje nieoczywiste decyzje
MŁODA POLSKA CHOREOGRAFIA: Janusz Orlik Anna Koczorowska Teatr Analizując pracę choreograficzną Janusza Orlika od strony warsztatowej, można zaryzykować twierdzenie, że przygotowywanie materiału ruchowego stanowi jej ostatni etap
MŁODA POLSKA CHOREOGRAFIA: Konrad Szymański Marta Kula Teatr Ostatnie działania Szymańskiego nie są formalnie domknięte, są wynikiem momentu, zbiegu okoliczności
