Місто без тегів Юлія СтахівськаУкраїна Цієї весни ми не мріяли на балконі. У нашому районі отаборилася частина російських військ, вони влаштували в санаторії катівню
Destylat gniewu Agata SikoraObyczaje „Obumarła” Anne Boyer to rzeź: na konwencjach gatunku, obiegowych mądrościach, zbiorowym wyparciu. Rzeź taka, jakiej chemia dokonała na ciele autorki; taka, jakiej neoliberalny kapitalizm w wydaniu amerykańskim dokonuje na chorych
Strategie ocalania Monika ŚwierkoszLiteratura W „Czułym narratorze” Olga Tokarczuk konsekwentnie poszukuje w literaturze źródeł siły i ocalenia. Takiego, które nie tyle niweluje wszelkie ryzyko, ile akcentuje pozytywną rolę nieprzewidywalności, chaosu i przypadkowości
Fikołki i figle Zofia KrólLiteratura Dyskusja o kobietach eseistkach to znacznie więcej niż kwestia płci – to rozmowa o koniecznym rozszerzeniu eseistycznego doświadczenia. Poza dotychczasowe granice pochodzenia, perspektywy, tematu – przedpremierowy fragment książki „Prognoza niepogody”
Stan kompulsywnego zaprzeczenia Rozmowa z Michałem TabaczyńskimLiteratura „Pokolenie wyżu depresyjnego” to nie jest książka o depresji, to nie jest książka pisana depresją. Ona jest wprost: mową depresji. Halo, tu mówi depresja! Ja jestem tylko medium
Zmieniło się w Warsaw brzmienie Rafał WawrzyńczykLiteratura Artystyczne dossier Grzegorza Wróblewskiego jest bujne jak las w delcie Konga, chwaliły go tuzy formatu Marjorie Perloff. Ale nie u nas. U nas – nie za bardzo
Esej i kwanty Renata LisLiteratura Eseistyczny podmiot już dawno przestał być wyłącznie europejski, patriarchalny i biały. Gatunek ten uprawiają dzisiaj również kobiety, odmieńcy i skolonizowani, dla których Ateny, Rzym i Jerozolima niekoniecznie stanowią najważniejszy punkt odniesienia
Nie wszystko o mojej matce Łukasz NajderObyczaje „Rzeczy, których nie wyrzuciłem” Marcina Wichy to przejmująca książka o tym, że po wszystkim nie zostaje nazbyt wiele, choć może się wydawać, że wspólne doświadczenia, ta sama krew i mieszkanie wypełnione przedmiotami gwarantują jakaś solidną formę trwania po śmierci
Jerzy Stempowski: talizmany niespiesznego przechodnia Wojciech KarpińskiLiteratura „Mógłby pozostać zamożnym erudytą-dyletantem, spędzającym czas na podróżach, na uczonych dysputach. I wojna światowa i rewolucja położyły kres tego typu egzystencjom” – przedpremierowy fragment książki „Twarze”
Wieczna studentka Sontag Anna ArnoLiteratura Gdyby z dwóch tomów dzienników Sontag spróbować wysnuć jeden rys, przychodzi na myśl łakomstwo. Sontag z nienasyconym apetytem rzucała się na książki, rozmowy i seks
Niechciany klasyk Krzysztof ŚwirekLiteratura Pasolini zginął w wieku pięćdziesięciu trzech lat zamordowany w Ostii – nadmorskich przedmieściach Rzymu. W dorobku miał szereg tytułów, ale nadal przed sobą planowane dzieło życia – opus magnum, totalny zapis własnego doświadczenia
Przeciw interpretacji Dariusz CzajaLiteratura Sontag zawsze myśli sobą, po swojemu, na własny rachunek. Ryzykuje, wystawia się na strzał. Lektura jej uwrażliwionych etycznie esejów nie daje co prawda koncesji na bycie sumieniem narodu, ale przynosi żar i krytycyzm w dużym stężeniu
