Zmieniło się w Warsaw brzmienie Rafał WawrzyńczykLiteratura Artystyczne dossier Grzegorza Wróblewskiego jest bujne jak las w delcie Konga, chwaliły go tuzy formatu Marjorie Perloff. Ale nie u nas. U nas – nie za bardzo
Esej i kwanty Renata LisLiteratura Eseistyczny podmiot już dawno przestał być wyłącznie europejski, patriarchalny i biały. Gatunek ten uprawiają dzisiaj również kobiety, odmieńcy i skolonizowani, dla których Ateny, Rzym i Jerozolima niekoniecznie stanowią najważniejszy punkt odniesienia
Nie wszystko o mojej matce Łukasz NajderObyczaje „Rzeczy, których nie wyrzuciłem” Marcina Wichy to przejmująca książka o tym, że po wszystkim nie zostaje nazbyt wiele, choć może się wydawać, że wspólne doświadczenia, ta sama krew i mieszkanie wypełnione przedmiotami gwarantują jakaś solidną formę trwania po śmierci
Jerzy Stempowski: talizmany niespiesznego przechodnia Wojciech KarpińskiLiteratura „Mógłby pozostać zamożnym erudytą-dyletantem, spędzającym czas na podróżach, na uczonych dysputach. I wojna światowa i rewolucja położyły kres tego typu egzystencjom” – przedpremierowy fragment książki „Twarze”
Wieczna studentka Sontag Anna ArnoLiteratura Gdyby z dwóch tomów dzienników Sontag spróbować wysnuć jeden rys, przychodzi na myśl łakomstwo. Sontag z nienasyconym apetytem rzucała się na książki, rozmowy i seks
Niechciany klasyk Krzysztof ŚwirekLiteratura Pasolini zginął w wieku pięćdziesięciu trzech lat zamordowany w Ostii – nadmorskich przedmieściach Rzymu. W dorobku miał szereg tytułów, ale nadal przed sobą planowane dzieło życia – opus magnum, totalny zapis własnego doświadczenia
Przeciw interpretacji Dariusz CzajaLiteratura Sontag zawsze myśli sobą, po swojemu, na własny rachunek. Ryzykuje, wystawia się na strzał. Lektura jej uwrażliwionych etycznie esejów nie daje co prawda koncesji na bycie sumieniem narodu, ale przynosi żar i krytycyzm w dużym stężeniu
Myśli nowoczesnego Polaka Jarosław KamińskiLiteratura Miciński najchętniej (i najciekawiej) pisał o palących kwestiach intelektualnych, tworząc portrety ważnych dla niego filozofów. Myśl objawiała mu się „w ludzkim mięsie”, poprzez konkretnego człowieka
Monika Milewska, „Bogowie u władzy” Marcin KrólLiteratura Otrzymujemy od autorki wiele wskazówek, ale wszelkie próby interpretacji masowych społecznych emocji stawiają nas w ostatecznym rozrachunku wobec tajemnicy
Sebald rozlicza Niemców Rozmowa z Andrzejem KopackimLiteratura „Wojna powietrzna i literatura” to książka z pogranicza domorosłej antropologii i socjologii czy psychologii społecznej. Ze śladami wielkiej swady narracyjnej, ale summa summarum niedobra
Aleksander Kaczorowski, „Ballada o kapciach” Joanna RoszakLiteratura Dlaczego kapcie? Bo kojarzą się ze szczelinami istnienia, z domowym krzątactwem, są alegorią domu, a eseista sprawdza właśnie, ile wspomnień mieści się w pokojach
