Śpij pięknie Paweł Soszyński Teatr „Gdyby Pina nie paliła, to by żyła” Cezarego Tomaszewskiego to spektakl poruszający, skromny, często piekielnie śmieszny, a przy okazji – przekonujące, bo niewymuszone, pożegnanie zmarłej reformatorki tańca
Koncepcja i obecność André Lepecki Teatr Chciałbym zaproponować interpretację „niestabilnego gruntu” współczesnego tańca europejskiego; niestabilność ta nie sugeruje jednak słabości czy braku fundamentów. Jest raczej postawą
Cenię proste formy Rozmowa z Raimundem Hoghe Teatr Kiedy pracuję z tancerzami, zapraszam ich do mojej przestrzeni. Są jak goście, którzy przychodzą z wizytą. Mają swobodę ruchów, mogą robić, co chcą. Nie zmieniają jednak wystroju wnętrza, mebli czy ścian
Powtórzenia i przenikania Julia Hoczyk Teatr Powstała z połączenia „Cafe Müller” i „Frühlingsopfer” Piny Bausch całość przynosi pesymistyczną wizję świata: wzajemne spotkania są tu ulotne i naznaczone niespełnieniem, a jego mieszkańcy żyją w letargu
Gry z pamięcią o Bausch Anna Królica Teatr W „Vollmond” Pinie Bausch udało się uchwycić, a później odtworzyć na scenie, chwilę szczęścia. Do tej pory częściej pokazywała niespełnione tęsknoty, utajone pragnienia bliskości, rozczarowanie
Polski Tanztheater? Anna Królica Teatr Ciekawe, że w 1973 roku powstał zarówno Tanztheater Wuppertal Piny Bausch w Niemczech, jak i Polski Teatr Tańca – Balet Poznański. Oba te teatry inicjują nową tradycję myślenia o tańcu, ale są sobie formalno-estetycznie obce
Teatr intymny Raimunda Hoghe’a Anna Królica Teatr W jednym z wywiadów choreograf Raimund Hoghe dramatycznie pytał: „Co jest takiego w moim ciele, że pokazanie go wywołuje skandal?”. Może dlatego jego spektakle stają się historią ciała i przebytej w dzieciństwie choroby, która zostawiła trwały ślad w postaci deformacji
OPERA NA EKRANIE: Orfeusz i Eurydyka, i Pina Bausch Tomasz Cyz Muzyka Kiedy Orfeusz-śpiewak opowiada o pięknie tego świata, Orfeusz-tancerz chodzi po scenie w sposób bardzo naturalny. Wszystko jak znak rozpoznawczy teatru tańca Piny Bausch, która chciała przywrócić taniec rzeczywistości
„Święto wiosny”. Powracający gest choreografów Anna Królica Teatr „Kolejne wersje urastają do rangi rytuału, ceremonii, nadającej ciągłość, a nawet sens historii tańca”– 29 maja minęła 100. rocznica prawykonania „Święta wiosny” Strawińskiego
PINA BAUSCH (1940-2009): Pożegnania Beata Stasińska Teatr W „Nefés”, jak w życiu, trwa karuzela ludzkich zabiegów, uwiedzeń, demonstracji i odejść. Tyle tu powtórzeń i tyle energii, by pokazać, jak – mimo ich oczywistości – są one nasze i prawdziwe
PINA BAUSCH (1940–2009): Była niesamowita, świetna… Teatr Komuna Otwock, Węgajty i Teatr Cinema wspominają Pinę Bausch i opowiadają o wrażeniach z ostatniego przedstawienia „Nefés”
PINA BAUSCH (1940-2009): Zatańcz ze mną Tomasz Cyz Teatr Zbliżenie na Pinę Bausch. Smukłe, chude ciało jak posąg. Ciało, które było w stanie wyrazić więcej niż słowo. Bo nigdy nie mówiło wprost. Dosadnie. Odsyłało dalej. Odsłaniało
