Wszystkie oczy na Montfermeil Marcin StachowiczFilm „Nędznicy” to wielka wojna o widzialność. Jedna strona konfliktu ma drony i smartfony, które na dłuższą metę mogą powściągnąć brutalność policji. Druga posiada monopol na użycie siły fizycznej, którą wykorzystuje szczególnie gorliwie przeciwko ekranom i obiektywom
Pia Joanna OstrowskaObyczaje Dlaczego społeczeństwo łatwiej akceptowało wizję „ruchomych burdeli” niż wspomnienia ofiar przemocy z domów publicznych? – przedpremierowy fragment książki o przemocy seksualnej w czasie II wojny światowej
Urwane tropy Krzysztof SztafaLiteratura Fabularną osią pokrętnej organizacji formalnej „Tłuczek” Katarzyny Wiśniewskiej są tołstojowskie „dzieje pewnej rodziny”. Nie tyle dysfunkcyjnej, co totalitarnej, zawłaszczającej wszystkie aspekty życia
Wystarczy kogoś zabić Monika OchędowskaLiteratura Za cenę ekspresyjnego wyostrzenia obrazu, w którym mieści się tylko to, co chore, szpetne i wynaturzone, „Maszkaron” Patrycji Pustkowiak gubi wiarygodność niezbędną do tego, by czytelnikowi uczciwie przydzwonić
Cyfrowi cenzorzy i roboty Piotr SzostakMedia Nie oglądasz na Facebooku pornografii dziecięcej, egzekucji przeprowadzanych przez ISIS i streamowanych samobójstw, bo ktoś na Filipinach zobaczył je za ciebie i usunął. Filtrem mediów społecznościowych są póki co żywi ludzie
Para z obrazka Marceli SzpakObyczaje Jesteśmy u siebie, w domu, w Polsce, #toonas, więc bohaterka „Kwaśnego jabłka”, pobita przez męża katoliczka nie dzwoni na Niebieską Linię, nie szuka wsparcia wśród organizacji społecznych zajmujących się przemocą domową, nie kontaktuje się z policją. Ona wybacza
Dysonans awanturnika Marzena FalkowskaMedia Bohaterom gier akcji zdarza się cierpieć na rozdwojenie jaźni: charakterologicznie złożeni i z sercem po właściwej stronie, potrafią w mgnieniu oka zmienić się w bezduszne maszyny do zabijania
Przynajmniej się dowiedz Tomasz PindelLiteratura To przypadek, że te dwie książki ukazują się u nas w tym samym czasie, zachodzi między nimi jednak bardzo głęboka relacja. „Głód” Caparrósa i „Wykluczeni” Domosławskiego aż proszą się, by czytać je razem
Struktura koszmaru Ludwika MastalerzMedia W „Bloodborne” na pierwszy plan wysuwa się gotycka powieść, zwłaszcza „Dracula” Brama Stokera oraz Lovecraftowska mitologia Cthulhu. Sposób, w jaki Miyazaki dołącza do świata gry kolejne cegiełki, przypomina metodę Quentina Tarantino
Bezsilność w obrazach Marzena FalkowskaMedia Choć „Freshman Year” nie epatuje drastycznymi szczegółami, a do gwałtu ostatecznie nie dochodzi, osoby mające za sobą podobne bolesne doświadczenia powinny podejść do gry ze szczególną ostrożnością
Metoda zabijania jako metoda aktorska Iwona KurzFilm W „Scenie zbrodni” widać trywialny znój zabijania i tandetną mordę rzeczywistości, która została zbudowana na ludobójstwie
Hemofilia pana Refna Ludwika MastalerzFilm Przemocy nie można się po prostu pozbyć za pomocą przemyślanej społecznej inżynierii – twierdzi duński reżyser Nicolas Winding Refn – ale to nie znaczy, że trywializując ją, mamy się z nią oswoić
