Destylat gniewu Agata SikoraObyczaje „Obumarła” Anne Boyer to rzeź: na konwencjach gatunku, obiegowych mądrościach, zbiorowym wyparciu. Rzeź taka, jakiej chemia dokonała na ciele autorki; taka, jakiej neoliberalny kapitalizm w wydaniu amerykańskim dokonuje na chorych
Najsmutniejsza historia Maria KarpińskaLiteratura W pisarstwie Sigrid Nunez żadna historia, nawet ta najbardziej intymna, nie może zostać opowiedziana bez szerokiego kontekstu. Każda śmierć zyskuje swój cień w postaci końca świata, który znamy
W strefie przekładu Magda HeydelLiteratura W dyskusji o tłumaczeniu i tłumaczach, ich roli i miejscu w kulturze stawką tak naprawdę jest prosta kwestia: kogo wpuszczamy do środka, komu każemy zostać na zewnątrz, kto nasz, kto obcy, komu zrobimy miejsce, a kogo za drzwi
Powieść, której nikt nie czyta Anna ArnoLiteratura „Rozwiązek” Susan Taubes ukazał się jesienią 1969 roku. Tydzień później z Atlantyku przy Long Island wyłowiono ciało kobiety. Susan Sontag zidentyfikowała przyjaciółkę
Nie wstydźcie się szmiry Rozmowa z Dariuszem ŻukowskimLiteratura „Wszyscy rozmawiają o pieniądzach, ale mało kto pyta, po co w ogóle są tłumacze i co by się stało, gdyby 80 procent jutro teleportowało się na Tytana badać morza metanu. Może nic wielkiego” – rozmowa z tłumaczem Susan Sontag
Nie chodzi o dystans Rozmowa z Susan SontagLiteratura W ciele tkwi zamknięta osoba. A w pewnym momencie fizjologiczna maszyneria zaczyna się rozpadać i przez połowę życia człowiek przygląda się własnej dezintegracji
Wieczna studentka Sontag Anna ArnoLiteratura Gdyby z dwóch tomów dzienników Sontag spróbować wysnuć jeden rys, przychodzi na myśl łakomstwo. Sontag z nienasyconym apetytem rzucała się na książki, rozmowy i seks
Odrodzona Susan SontagLiteratura „Dzisiaj przyszła mi do głowy pewna myśl – tak jasna i oczywista! Mogę zrobić absolutnie wszystko i poza mną samą nie istnieje nic, co by mnie powstrzymało…” – przedpremierowe fragmenty „Dziennika”
Przeciw interpretacji Dariusz CzajaLiteratura Sontag zawsze myśli sobą, po swojemu, na własny rachunek. Ryzykuje, wystawia się na strzał. Lektura jej uwrażliwionych etycznie esejów nie daje co prawda koncesji na bycie sumieniem narodu, ale przynosi żar i krytycyzm w dużym stężeniu
Człowiek z bólu Jakub SochaFilm Niewątpliwą zasługą „Dr House’a” jest przywrócenie wywiedzionego z romantyzmu spojrzenia na chorego jako na osobę wyjątkową. Kluczową i najbardziej podstawową kategorią pozostaje w serialu ból
