Kobieta osiągnęła doskonałość Katarzyna Niedurny Teatr W „Plath” w reżyserii Katarzyny Kalwat doskonałość poetki realizuje się w braku pragnień, przemienieniu żywego, szamoczącego się ciała w zimny obiekt, który wzywa innych do działania
Nowe odcienie Dobosza Rozmowa z Danielem Doboszem Teatr Kiedy miałem dwadzieścia parę lat i zaczynałem swoją przygodę z teatrem, to musiałem być nieznośny. Byłem wojownikiem, orędownikiem pracy, potwornie irytowałem się, kiedy ktoś publicznie śmiał powiedzieć, „że mu się nie chce”. Tak, byłem terrorystą
Inna scena Ewa Drygalska Media I teatr, i wirtualna rzeczywistość chcą nas zanurzyć w artystycznym doświadczeniu i dostarczyć silnych emocji. VR pozwala na to indywidualnie. To teatr jednego widza
Szturm na Pałac Witold Mrozek Teatr Środowiskowa giełda wymienia wielu chętnych do wzięcia Teatru Dramatycznego. Konkurs na dyrektora ogłoszono też w atrakcyjnym na mapie Warszawy Teatrze Studio. W ostatniej dekadzie z obiema instytucjami wiązały się głośne konflikty
Zanim troska stała się produktem Piotr Morawski Teatr W zeszłym tygodniu w projekcie KWARANTANNA na różne sposoby raczej się wspieraliśmy. Jak kto umiał, jak kto chciał
Szczątki tęsknoty Stanisław Godlewski Teatr Tego dzisiaj potrzebujemy. Nazywania rzeczy po imieniu, a nie nadużywania kreacyjnej zdolności języka, nie szarżowania metaforami czy porównaniami, przynajmniej w sprawach naprawdę istotnych
Kanibale Piotr Morawski Teatr „Come together” Ziemilskiego to przedstawienie o klęsce utopii bycia razem; o fiasku przezwyciężenia konwencji teatralnych przez konwencje spektaklu
Selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny Anka Herbut Teatr Władza, przyjemność, światło. Te figury pojawią się w tańcu Króla Słońce, a zreinterpretowane przez Alexa Baczyńskiego-Jenkinsa, strukturyzować będą działania performerów w „XXXX”
Kunszt ameby Paweł Soszyński Teatr W „Total” przenikliwość i poczucie humoru Sakowicza doprowadzają do absurdu zasadę wirtuozerii, a krąg teorii rozszerza się aż za horyzont, gdzie spekulacja przestaje dostrzegać swój przedmiot i staje się nieistotna
ZWROTY: Nie Szajna, a Sajnuk Witold Mrozek Teatr W teatrze znów się żrą, kogo to obchodzi – tak pewnie myśli sobie czytelnik relacji ze sporu w warszawskim Studio pomiędzy dyrektorem naczelnym Romanem Osadnikiem a byłą już dyrektorką artystyczną Agnieszką Glińską
Sukces na mur-beton Paweł Soszyński Teatr „Sąd Ostateczny” i „Młody Stalin” pozwalają przypuszczać, że teatr środka to taki teatr, który zamiast dbać o publiczność, boi się jej i ze strachu się od niej izoluje
