Amerykański koszmar Adam WoźniakLiteratura Jeśli ktoś sądzi, że o kulturowej dominacji białego Amerykanina powiedziano już wszystko, to powinien się przyjrzeć węzłowi, który splata Ishbel Szatrawska w „Żywocie i śmierci pana Hersha Libkina z Sacramento w stanie Kalifornia”
Domy złe Konrad ZychLiteratura „Każda szczęśliwa rodzina musi okazać się na swój sposób nieszczęśliwa, w nieszczęściu swym zaś – papierowa. Postaci, bardziej niż ludzi z krwi i kości, przypominają tu persony moralitetu” – esej o konfrontacjach z rodziną w młodej literaturze polskiej
Nie ma już więcej domu Rozmowa z Agnieszką JakimiakTeatr Teksty filozoficzne mają niezwykły potencjał sceniczny. Nigdy nie zrozumiem, dlaczego w teatrze nie wystawia się Derridy – mówi dramaturżka i dramatopisarka
Wszystko, co wiem i potrafię Rozmowa z Małgorzatą Sikorską-MiszczukTeatr Tomek Janowski, kiedy był wicedyrektorem TR Warszawa, powiedział: „Gośka, po co ty piszesz dramaty? Będą dramaty składane z kawałków różnych dzieł literackich i to będzie funkcjonowało”
Nad zatoką Justyna JaworskaLiteratura Źródłem czytelniczej rozkoszy jest tutaj język: wzniosły, naszpikowany cytatami, pomyślany jako jedna wielka kpina z wiktoriańskiej egzaltacji
Pytaj i nie znajduj odpowiedzi Rozmowa z Simonem StephensemTeatr Może ważne jest, że nie rozumiem, czemu zabijam dzieci w moich sztukach. Może gdybym zrozumiał, przestałbym pisać? – mówi dramatopisarz, Simon Stephens
DRAMAT! Tuczenie poetyk. Komentarz Paweł SoszyńskiTeatr Na pierwszy rzut oka „Umizgi i lamenty” to komedia o kobiecych kompleksach. Pod satyryczną warstwą, w przegięciach języka i słownikowych żartach, ukryta jest znacznie subtelniejsza opowieść o ciele i języku
DRAMAT! Umizgi i lamenty Agnieszka NasierowskaTeatr Lubię słonawy zapach potu. W hektolitrach potu, krwi i wylanych łzach powinno się odmierzać zwycięstwo, które jest zwycięstwem najcenniejszym, bo zwycięstwem nad samym sobą. Co za tryumf!
Natura Szekspira Rozmowa z Piotrem KamińskimTeatr „Przepisywanie” Szekspira to żadna nowość. Parafraza ma w sztuce bogatą tradycję, nie ma się więc czego wstydzić, pod warunkiem, że jej autor odważnie się pod nią podpisze
DRAMAT! Świętoskłony. Komentarz Joanna WichowskaTeatr Sokołowska jest specjalistką od prowadzenia wielu równoległych narracji jednocześnie, czasami mieści ich kilka naraz w jednym zdaniu. To język jest w „Księżnej” instancją nadrzędną: dyktuje warunki, kumuluje sensy, niestrudzenie popycha akcję do przodu
Rozpacz na zimno Magda HeydelLiteratura Powieść i dramat Jane Bowles. Czytając je, wyczuwamy podskórne źródło rozpaczy, straszliwie czyste i zimne, choć umiejscowione pośród gwarnego i zabawnego tłumku panamskiego półświatka czy szemranej kalifornijsko-meksykańskiej socjety
DRAMAT!: Dach z blachy. Komentarz Joanna WichowskaTeatr W „Blacho dachówce” Kazusek portretuje zamkniętą społeczność, której życie ogranicza się do ustawicznego powtarzania tych samych neurotycznych rytuałów. Sekrety są tu jawne, a tragedie rozgrywają się zawsze przy świadkach
