Alternatywne scenariusze Piotr MorawskiTeatr Szczeciński Teatr Współczesny w minionym sezonie konsekwentnie realizuje program tworzenia alternatywnych wizji rzeczywistości. Ale zapewnia też – tak jak w spektaklach „Spartakus” czy „Wiarołomna” – miejsce do ich rzeczywistego praktykowania
Pierwszy raz Rozmowa z Żenią Aleksandrową i Agnieszką RóżTeatr Plotka o tym, że przy spektaklu Skrzywanka będą pracować konsultantki intymności, rozniosła się po teatrze natychmiast. Były obawy, że nadchodzi cenzura i po co to wszystko, skoro od lat pokazywano nagość
Relacja z procesem Piotr MorawskiTeatr Choreografia i ruch mają emancypujący potencjał. Pozwalają opuścić sztywne ramy konwencji teatru dramatycznego, w którym ostateczny efekt, dzieło, jest ciągle fetyszyzowane
Chłopcy na ziółkach Katarzyna NiedurnyTeatr Dzięki szybkiej i pełnej zwrotów akcji, a przede wszystkim abstrakcyjnemu poczuciu humoru Weroniki Murek czteroodcinkowego podcastu „Familia” słucha się z rosnącą ciekawością
Atlas przemocy Anna PajęckaTeatr Jeśli widz szuka pocieszenia po dawce okrucieństwa, które współprzeżywa przez kilka godzin w teatralnej sali, będzie zawiedziony. Skrzywanka w „Kasparze Hauserze” interesuje mroczna część zbiorowej siły, z którą jednostka nie ma szans
Obsesja normalności Julia NiedziejkoTeatr „To my jesteśmy przyszłością” Jakuba Skrzywanka nie jest wyłącznie spektaklem o inicjacji, ale kształtującej się politycznej samoświadomości, która stanowi ważny element tożsamości współczesnej młodzieży
Klatka Piotr MorawskiTeatr „Kiedy mój tata zmienił się w krzak” Jakuba Skrzywanka działa nie tylko w wałbrzyskiej szkole. Przeniesiony na teatralną scenę oddziałuje równie mocno. Ustawiona na środku klatka jest sugestywną metaforą dziecięcego uchodźstwa
Bunt na zamówienie Witold MrozekTeatr W poznańskim „Kordianie” Jakuba Skrzywanka wszystko wydaje się szkolne, wymuszone i nieszczere
Wojownicy optymizmu Witold MrozekTeatr „Superspektakl” Justyny Sobczyk i Jakuba Skrzywanka to społeczna bajka dla dorosłych, która wzrusza, cieszy i trochę poucza – ale nie żenuje
