Rewolucja w burdelu Marta Zdanowska Teatr Być może literalność zaszkodziła „Balkonowi”, a jednak mimo wszystko Klata zrealizował w Wybrzeżu dobry spektakl, choć nie o tym, o czym się początkowo wydaje
Chochoły Piotr Weltrowski Muzyka Sabbathowskie riffy, dubowe pochody basu, improwizacje i struktura psychodramy. W nowym albumie Furia odchodzi od black metalu w stronę eksperymentów. Warto poświęcić tej płycie więcej czasu
Niegotowi na Bowiego Rozmowa z Janem Klatą Muzyka Bowie zdążył zaśpiewać „Put on your red shoes and dance the blues” i wtedy do pokoju wszedł tata. Popatrzył w telewizor i powiedział: „Weź, synek, wyłącz tego pedała”
Brzęk pierścieni Piotr Morawski Teatr W „Matce Joannie” Jana Klaty są efektowne sceny, nie ma niestety nowych tematów i sensów, jakie dałoby się dziś z tekstu Iwaszkiewicza wydobyć
Świat się przesterował Rozmowa z Michałem „Nihilem” Kuźniakiem Muzyka Mamy specyficzny klimat nad Wisłą. Chyba wyostrza zmysły na – nazwijmy to w uproszczeniu – cierpienie. Chociaż właściwie może za dużo pompy w tym określeniu
Co z tym rogiem? Michał Centkowski Teatr Krakowskie „Wesele” Jana Klaty jest opowieścią o małostkowości, wiecznym rozmijaniu się, o kłótniach zastępujących rozmowę, o lenistwie i lęku tych, którzy mieli stać się przewodnikami
OSTATNIA DEKADA: Zaczęło się w Gdańsku Witold Mrozek Teatr O micie Teatru Wybrzeże za Macieja Nowaka napisano wiele – dla niektórych miniona teatralna dekada to „dekada Nowaka”. Być może początkiem dekady polityczności powinien być „H.” Klaty, symboliczny spektakl w Stoczni Gdańskiej oparty na „Hamlecie”
ZWROTY: Klata na półmetku Witold Mrozek Teatr Klata w kolejnych wywiadach pieczołowicie buduje medialną personę nonkonformisty. Jednak w jego teatrze nastąpił odwrót. W Starym zaczęły się sezony nijakie
Geometria zdrady Kazimierz Rajnerowicz Literatura Graficzne „Nietoty” są nie tylko rozliczeniem z historią, ale wręcz jej analizą na poziomie bezosobowym i symboliczno-abstrakcyjnym. Woynarowski przenosi problem zdrady w wymiar geometryczny
SŁAWA: Wizerunki nie są niewinne Krystyna Duniec Obyczaje Przykłady budowania wizerunku można mnożyć. Na przykład wizerunek Warlikowskiego wyłaniający się z wywiadów jest spójny, składa się zawsze z tych samych elementów. Kupią go liberałowie, moderniści i postmoderniści
Władza spojrzenia Michał Centkowski Teatr „Król Lear” w interpretacji Klaty olśniewa. Trudno się jednak wyzbyć wrażenia, że cały ten barwny, choć nie do końca spójny korowód zachwycających scen powstał głównie dla estetycznej przyjemności konsumowania obrazów
Poetyka żenady Michał Centkowski Teatr Jedz, pij i popuszczaj – zwraca się do zgromadzonych Ojciec Ubu, władca krainy paździerzu pogrążonej w epoce wiecznego remontu. Swym najnowszym spektaklem Jan Klata rzuca wyzwanie wszelkim konwenansom
