Queerstoria domowa Joanna KrakowskaObyczaje Kiedyś mówiło się o queerowaniu kanonu, dziś kwestionuje się zarówno normy, jak i sam kanon – raczej niż uprawiać partyzantkę kulturową, trzeba pisać i opowiadać inne historie
Pragnąc być queer J. SzpilkaObyczaje Queerowość może, i często jest, ekscytująca. I na przekór coming outom nie musi niczego porządkować. Co, jeśli powiem, że jestem transkobietą, przede wszystkim dlatego, że pragnę nią być?
Polska queerowska Rozmowa z zespołem Di Libe brent wi a nase SzmateMuzyka Kilka ostatnich lat to głównie strach. Bałam się trzymać moją dziewczynę za rękę na ulicy. Sprawdzałam, czy to bezpieczne, kto stoi obok nas w tramwaju
Rewolucja i depresja J. SzpilkaObyczaje Transpłciowość Paula Preciado opisana w „Testo ćpunie” to projekt czerpiący obficie z technoutopijnych koncepcji cyberfeminizmu. Zgodnie z nimi nowe technologie dostarczają narzędzi do przezwyciężenia porządku płci i cielesności
Cioty Mateusz SobczakObyczaje A więc „ciota” wyparła „ciotę”. Homoseksualista zastąpił czarownicę. Nie tylko w małej wielkopolskiej wiosce leżącej nad Strugą Bawół w cieniu autostrady A2, ale również w słownikach
Z ukrycia Mateusz SkuchaLiteratura Antologia „Dezorientacje”, przez zebranie i opisanie polskiej literatury queer, ustanawia nową przestrzeń. I staje się lekcją wszelkiej odmienności. Nie da się wymienić wszystkich pisarek i pisarzy, poetek i poetów, których utwory zostały tu przedrukowane
Dyskomfort widowni Rozmowa z Joanną KrakowskąTeatr Nie tracę nadziei, że te metaforyczne piwnice, gdzie tańczyły, bluźniły, rozdzierały szaty i stroiły się polskie cioty, lesby, transy, jeszcze się kiedyś znajdą. Że były nie tylko na dolnym Manhattanie – mówi autorka „Odmieńczej rewolucji”
Taniec queerowego wojownika Renata LisFilm „A potem tańczyliśmy” to potężny powiew wolności. To kino emancypacyjne bez żadnych przedrostków – mówiące o emancypacji, która nie jest marzeniem ani wspomnieniem, tylko wydarza się tu i teraz
Teatr idiotyczny Joanna KrakowskaTeatr Ridiculous to undergroundowy, a zarazem popkulturowy, anarchistyczny i zamordystyczny, perwersyjny i kompromitujący perwersję, ironiczny i sentymentalny styl teatralny
Queerowa sztuka troski Piotr FortunaSztuka Sobel wystawą „Lezby” nie tyle wychodzi z szafy, ile nas do szafy zaprasza, symbolicznie odwracając porządek pomiędzy społeczną normą i odstępstwem
Gdzieś za połową drogi Renata LisLiteratura W „Argonautach” Maggie Nelson nie tworzy przypisów do Barthes’a, Wittgensteina czy Butler. Jej chodzi o życie i śmierć. Gra o wszystko, i to stąd bierze się moc, z jaką książka zasysa czytelniczkę
Transczarownica Katarzyna NiedurnyTeatr „Magia to dla mnie rodzaj władzy, której jestem spragniona, a której nie potrafię innymi drogami otrzymać, możliwość zdobycia sprawczości i kształtowania rzeczywistości. Jestem transczarownicą”. Reportaż o Vali T. Foltyn
