Chamy i psychopaci Piotr KowalczykMuzyka Nowa generacja polskiego rapu kpi z hiphopowej mitologii, podkręcając ją lub czyniąc z niej groteskowy internetowy spektakl. Świat w piosenkach newschoolowych polskich raperów jest jak w dwuwymiarowej grze przygodowej. Ta dwuwymiarowość jest niezrozumiale pociągająca
Chemia grime'u Konstanty UsenkoMuzyka U progu XXI wieku na Wyspach wykluł się grime, najbardziej wyrazisty i najmniej zrozumiany brytyjski styl muzyczny ostatnich dwóch dekad
Głos to gęsta substancja Rozmowa z Wojciechem BąkowskimMuzyka Nigdy nie interesowały mnie grupowe wzruszenia, nawet na koncerty nie lubię chodzić. Chcę być od razu na scenie. Moje koncerty muszą się odbywać według ścisłych zasad. Jak liturgia. Bardzo lubię stać na pozycji kaznodziei, lubię rodzaj skupienia, który temu towarzyszy
GORZÓW: Duch miasta Piotr KowalczykMuzyka Przyjeżdżam do Gorzowa Wielkopolskiego, by dowiedzieć się, jak powstało i jak funkcjonuje prawdopodobnie najbardziej żywotne i najciekawsze środowisko muzyczne w Polsce
Synowski spleen Piotr SzwedMuzyka Bohater nagrań Synów nie leci w kosmos, nie przeżywa ekscytujących przygód, patrzy w lewo, patrzy w prawo, zakłada kaptur, zapala papierosa. Aż się chce wyjść z kina! Statyczność Synowskich historii sprawia jednak, że przykuwają uwagę i naprawdę niepokoją
Jego Dziwność Krzysztof KrześnickiMuzyka Lil B wprowadził rap w erę internetu, przecierając szlaki dla nowej generacji twórców, którzy mogą teraz wyrażać siebie przez hip-hop, bez obawy, że są zbyt wrażliwi czy dziwni
Smutny jak Drake Borys DejnarowiczMuzyka Na czym polega oryginalność Drake'a? Wystawia on na widok swoje najgorsze cechy – narcyzm oraz skłonność do użalania się nad własnym losem. Pogrążone w egocentrycznych halucynacjach piosenki mówią nam więcej o kulturowym „tu i teraz” niż ambitna i zaangażowana twórczość raperów w rodzaju Kendricka Lamara
Apokalipsa i polityka Jakub BożekMuzyka Czy „Run the Jewels 3” to dobry album zaangażowany? Nawiązuje do korzeni, trafia w swój czas, ma wyrazisty komunikat w zrozumiałej sprawie. Pozwala też zrozumieć, czego właściwie możemy oczekiwać od piosenek zaangażowanych
Świat jest wuefem Piotr KowalczykMuzyka „Marmur” Taco Hemingwaya to obrazek z artystycznego czyśćca. Świata chorej ambicji i jej rewersu, czyli strachu, blokad twórczych, nerwic i urojonych dolegliwości. W polskim rapie, pielęgnującym raczej success story, taka wizja jest rzadkością
Twarzą w twarz z Problemami Jakub BożekMuzyka Wbrew reputacji „hipsterskiego zespołu hip-hopowego” PRO8L3M to zespół do szpiku uliczny. Brud, szorstkość, nieokrzesanie to u nich nie kwestia decyzji dotyczącej estetyki, ale coś niepoddającego się wyborowi
Straszliwa przyzwoitość Łukasz ŁacheckiMuzyka Banały lub imitacje – tak w skrócie można określić większość wydawnictw hip-hopowych w Polsce z ostatnich miesięcy. Na tym tle duet Łona i Webber, z wypracowanym własnym językiem bardzo pozytywnie się wyróżnia. Choć jednocześnie grozi mu popadnięcie w manierę
Kamienie głupoty Jakub BożekMuzyka „Life of Pablo” Kanyego Westa to momentami chaotyczna, megalomańska płyta. Równocześnie „Pablo” to elektryzujący album, który jakimś cudem pozwala zapomnieć o egotyzmie swojego twórcy
