Z godnością i bez afer Rozmowa z Joanną DrozdąTeatr „Propozycja rozwiązania umów dotyczy dwunastu osób. Czym to jest spowodowane? Według Słobodzianka brakiem zainteresowania nami ze strony reżyserów” – w imieniu zespołu Teatru Dramatycznego w Warszawie mówi Joanna Drozda
Sukces na mur-beton Paweł SoszyńskiTeatr „Sąd Ostateczny” i „Młody Stalin” pozwalają przypuszczać, że teatr środka to taki teatr, który zamiast dbać o publiczność, boi się jej i ze strachu się od niej izoluje
Gust i polityka Agata Diduszko-ZyglewskaTeatr Po ostatnich decyzjach w warszawskim ratuszu powstaje pytanie: czy władze stolicy chcą nas przekonać, że zarządzanie kulturą, tak jak „dobry teatr”, powinno opierać się na trzymającym w napięciu dramacie?
„Kto zabił Alonę Iwanowną?” w reż. Kmiecika Agata ChałupnikTeatr O Kmieciku mówi się, że jest przedstawicielem „oburzonych” czy też „pokolenia umów śmieciowych” w polskim teatrze. Przesłanie w jego spektaklu jest więc jasne
„W imię Jakuba S.” Strzępki i Demirskiego Ewelina Godlewska-ByliniakTeatr „W imię Jakuba S.” Demirskiego w reżyserii Strzępki jest spektaklem bardzo dla widza niewygodnym. Spod spodziewanej konwencji buffo ze znacznie większą niż dotychczas siłą przebija ton serio
„Msza” Żmijewskiego. Świadectwa po premierze Teatr Inscenizacja mszy katolickiej – projekt artystyczny Artura Żmijewskiego w Teatrze Dramatycznym w Warszawie – wzbudziła skrajne reakcje polskiej opinii publicznej. W dwutygodnik.com prezentujemy teatralne świadectwa jej widzów
Pieniądze to nie wszystko, ale już po wszystkim... Agnieszka HudzikTeatr „Kupieckie kontrakty” w reżyserii Miśkiewicza nie mają ambicji radykalnego manifestu w histerycznym stylu Franka Castorfa. O polskiej i niemieckich inscenizacjach Jelinek pisze Agnieszka Hudzik
Sztuki dydaktyczne Agata ChałupnikTeatr „My, wschodni Europejczycy, Czarnuchy Europy” – tak twórcy festiwalu „Walka Czarnucha z Europą” określają w programie miejsce, z którego chcą mówić o doświadczanym przez nas w ciągu ostatnich kilku lat społecznym i ekonomicznym kryzysie
Nie ma za co, pani Müller Joanna WichowskaTeatr Co teatr ma począć z tą górą słów najwyższej jakości, usypywaną, by „pokryć nimi amok w głowie”, z biografią, która – zapisana w książkach – nabiera jeszcze większego ciężaru? Autorki spektaklu „Król kłania się i zabija” wybrały strategię kolażu
„Do hymnu!” Agata Diduszko-ZyglewskaTeatr Miśkiewicz i Sajewska nie dodają „Klubem polskim” nic nowego do tego, co już wiemy o romantyzmie, a jednak ich spektakl ma w sobie świeżość i moc. Świeżość wynika z zestawienia narracji, które zwykle się nie spotykają, a moc – z niezwykle otwartej formy
Migracje Ewelina Godlewska-ByliniakTeatr Głównym tematem festiwalu „Warszawa Centralna” były w tym roku „migracje”. Zagadnienie to potraktowane zostało bardzo, może nawet nazbyt szeroko. Interpretacyjną złożoność problemu ujawniają jednak najlepiej trzy – całkowicie różne – pozycje festiwalowe
„Madame Bovary” w reż. Rychcika Joanna WichowskaTeatr „Madame Bovary” Rychcika porusza grą aktorską, ale męczącą konsekwencją skrajnego sformalizowania spektaklu jest zaniechanie jakiejkolwiek próby komunikacji z widownią
