Kurczak na scenie Rozmowa z Mileną Gauer Teatr Siedziałam nago na ołtarzu i jadłam tort w ostatniej scenie, nie powstrzymałam się i powiedziałam: „Boże, jakie to wspaniałe, siedzę na ołtarzu i żrę tort” – rozmowa z aktorką Teatru im. Jaracza w Olsztynie
Co się zdarzy na grzybobraniu? Katarzyna Niedurny Teatr Pierwsza część „Grzybów” nie jest śmieszna, a psychodeliczna partia zamiast być tajemnicza, jest długa i niezrozumiała. Tytułowe grzyby są zaś nieważne, pojawiają się jedynie jako pretekst do opowieści o ludziach. Poznajemy ich nazwy, trzy ciekawostki, i tyle
Zbiorowy gwałt Anna Pajęcka Teatr O przemocy seksualnej mówi się szeptem, plotką. W „Klubie” Weroniki Szczawińskiej odgrywany na scenie głuchy telefon urywa się, kiedy wiadomość przez łańcuch szepczących aktorek dociera wreszcie do publiczności
Koń, który mówi Witold Mrozek Teatr „W teatrze jest wszystko możliwe”, wyśpiewane w „Onko” Szczawińskiej jest zarazem gorzką ironią, jak i stwierdzeniem faktu – nie tyle może wyznaniem wiary, ile uchwyceniem doświadczenia
Beton i mewy śmieszki Witold Mrozek Teatr W „Rozmowie o drzewach” z Komuny Warszawa Szczawińska ze swoim performatywnym składem inscenizowali drzewa. W „Miejskim ptasiarzu” reżyserka idzie za ciosem – aktorzy grają nie tylko obserwatorów, ale i… ptaki
Koncert o życiu i śmierci Witold Mrozek Teatr „Po prostu” Weroniki Szczawińskiej opowiada o trwaniu przy nieruchomym ciele, o wizytach u wróżek i ściąganiu bioenergoterapeutów. Wreszcie, o walce o urlop macierzyński dla samotnego ojca w ostatniej dekadzie PRL
Plastikowe drzewa Witold Mrozek Teatr „Rozmowa o drzewach” Szczawińskiej to nie jest spektakl z tezą, przedstawienie z „przesłaniem”. To las znaczeń, powiew świeżości
Allo Paweł Soszyński Teatr Dopiero narażając na śmieszność swoją babcię, Szczawińska uderza w centrum wojennej legendy. „Nigdy więcej wojny” to oczywiście zabawa na granicy, jednak przez to znacznie dotkliwsza niż bezpośredni i jawny pacyfizm
Bezradność Piotr Morawski Teatr W spektaklu „Lawrence z Arabii” Weroniki Szczawińskiej seria występów – jak w cyrkowej dramaturgii – dała przegląd strategii budowania stereotypów, lecz ostatecznie ich nie rozbroiła
Inteligenci bez tradycji Jakub Zgierski Literatura Świat Eleny Ferrante jest nasycony milczeniem o winach przeszłości. O tym, dlaczego jedni wyszli z wojny bogatsi, a inni martwi. O domach, które w tajemniczy sposób zmieniły właścicieli. O dawnych faszystach, którzy teraz prowadzą bary i wędliniarnie
Mnóstwo Versacego na scenie Rozmowa z Weroniką Szczawińską Teatr „Pomysł na bycie autorką widmem wydaje mi się przewspaniały. To jedna z moich fantazji – jak moja praca w teatrze byłaby oceniania, gdyby ludzie nie wiedzieli, kim jestem?” – mówi reżyserka przed premierą „Genialnej przyjaciółki” Ferrante
Nawet mi nas nie żal Piotr Morawski Teatr W „Wojnie światów” Weroniki Szczawińskiej nikomu do głowy nie przychodzi, że może istnieć cywilizacja bardziej rozwinięta, która będzie traktować ludzi tak, jak ludzie traktują inne istoty
