PODKAST DELFIN W MALINACH DELFIN W MALINACH (odc. 15): Sztuka i protest w Białorusi Rozmowa z ANTONINĄ STEBUR I ALIAXEYEM TALSTOU Obyczaje Sztuka niezależna nadal w Białorusi istnieje, tyle że niekoniecznie na widoku. Odcinek o trosce, nowych zadaniach dla pracowników kultury i powracających dylematach wokół sensowności sztuki, która próbuje dokonać zmian
Kiedy współczesność staje się teatrem Andrei Zavalei Teatr Co mają począć artyści, jak się zachować, jak tworzyć w sytuacji, kiedy każdego dnia na ich oczach rozgrywa się niemożliwe? Kiedy świat wkoło staje się sceną, teatr przestaje mieć rację bytu
Na opak Rozmowa z Maximem Sarychauem Sztuka Od dawna coś wisiało w powietrzu, coś przeczuwaliśmy. Właściwie zawsze towarzyszył nam strach. Choć pozornie miasto funkcjonowało normalnie, rozwijały się instytucje kultury, życie toczyło się zwykłym torem
Czy domy milczą? Pavel Niakhayeu Muzyka Przestrzeń alternatywnej kultury – muzyki, sztuki, teatru, literatury – została w Białorusi niemal kompletnie zniszczona, jednak z tej spalonej ziemi uparcie wyrastają kępki niezależnych działań artystycznych, stawiających opór wszechobecnemu lękowi
Nic nie ma Anna Karpenko Sztuka Kiedy mowa o polu współczesnej sztuki białoruskiej i formie jej istnienia w ciągu ostatnich dwóch lat, mam ochotę zadawać sobie pytanie: wciąż jeszcze jesteśmy czy już nas „niama”? A jeśli istniejemy, to gdzie?
Niepewność, zależność, troska Antonina Stebur Obyczaje Troska okazuje się dziś ważnym pojęciem, które pozwala zrozumieć nie tylko protesty w Białorusi, ale i szereg ruchów protestacyjnych, które przetaczają się przez cały świat
Mimo bólu Rozmowa z Alą Savashevich Sztuka Białorusinki nareszcie pokazały, że mają twarze. Zdarzało się to wcześniej, ale teraz cały świat zobaczył, jak wiele nas jest
Jeden tekst Dmitry Strocev Literatura Nielegitymizowane władze rozpędzają się w okrucieństwie, ale nie przywrócą już lojalności narodu. Społeczeństwo nie oniemiało z bólu, oddycha pełną piersią – opowieść o białoruskiej poezji minionego roku
Terytorium przetrwania Tania Arcimovich Teatr Wiktoria Kowal zaczęła pisać „Pół roku” prawie od razu po wyjściu z więzienia, po swojej drugiej odsiadce z symbolicznego dla Białorusinów artykułu 23.34. Wiktoria Kowal to pseudonim. Anonimowość stała się znakiem czasu
Sztuka i protest Aliaxey Talstou Sztuka Tysiące osób bez żadnego doświadczenia artystycznego walczyło o zmiany na ulicach całej Białorusi, posługując się językiem sztuki. Co politycznie zaangażowana sztuka może zrobić w momencie masowego zrywu obywateli? Jak artyści odnaleźli się wobec napięcia pomiędzy działaniem a reprezentacją?
NA OKO: Ona krzyczy Maria Poprzęcka Felietony Jest niczym współczesna personifikacja wolnościowej walki, niczym posąg, ale posąg żywy. Posągi mogły tylko otwierać usta. Ona krzyczy
Jak w chorobę Rozmowa z Bohdanem Zadurą Literatura Kiedy zaczynałem, nie chodziło mi właściwie o to, żeby zrobić przekład tego i innych wierszy, których tytułów już nie pamiętam, ale żeby je przeczytać ze zrozumieniem – czyli napisać je sobie po polsku. Choć potem doszły inne motywy, tamto nastawienie właściwie towarzyszy mi do dzisiaj