Nie mogę bez przerwy jeździć na step Rozmowa z Andrzejem Stasiukiem Literatura Mieliśmy do tej pory złudne poczucie bezpieczeństwa, jakby Polska, idąc na Zachód, uleciała gdzieś w kosmos. A ona przecież jest w tym samym miejscu co zawsze – mówi autor „Rzeki dzieciństwa”
1989: Dalekie światło Łukasz Najder Obyczaje Mój przełom, moje lata 90. to kłębowisko widm i hiperrealizmu, paranoja obok prawdy, pokój z setką grających telewizorów, detale sprzed ponad trzydziestu lat wbite do mózgu jak gwoździe i całe ówczesne tygodnie i miesiące, które bezpowrotnie przepadły
Koniec historii Monika Ochędowska Literatura Przebłyski, których doświadcza bohaterka „Końca”, są typowe dla zespołu stresu pourazowego. Hermanowicz zrobiła tutaj coś, co rzadko się jednak udaje w nowej polskiej prozie – skonstruowała idiom doskonale odpowiadający opowiadanej historii
Там, де падають абрикоси Ася Цісар Україна Слово «обставини», яке моя мовчазна російська родина використовує замість слова «війна», якось гармонійно доповнило мить, коли ми вперше за багато років почулися родиною
Гроза Іванна Скиба-Якубова Україна Звук у моїй голові, якого насправді немає – нестерпний плач вцілілої половини села. Думаю: якщо вони можуть плакати за своїми померлими, цей лемент осиротілого селища має назавше замінити всю російську оперу на всіх сценах світу. Якщо ж вони в заціпенінні мовчать — дай їм, Господи, зуміти закричати
Krajobraz pamięci Rozmowa z Natalią Budnik, Karoliną Grzywnowicz i Aleksandrą Janus Ziemia Zmiana sposobu myślenia, która dokonuje się w humanistyce, uczy nas innego spojrzenia na przyrodę: jako aktora, świadka, uczestnika procesów i wydarzeń – o zielonym upamiętnianiu
ЗАХИСНІ РЕАКЦІЇ: У трояндовому саду чи Аушвіці Софія Андрухович Україна Лідія зацікавилася мною, бо я розповіла, що однією з тем мого попереднього роману був Голокост на Західній Україні
Rozcinanie rzeczywistości Iwona Komór Literatura Annie Ernaux, jedna z najbardziej wpływowych pisarek we Francji, szuka tego, co trudne, co stanowi wyzwanie, co będzie budziło opór. Ale sama zachowuje prawie kliniczny dystans. Nie pogrąża się w emocjach – interesuje ją dążenie do prawdy przeżycia
Co nie istnieje Ilona Wiśniewska Ziemia Co to jest nic? Tym, którzy muszą wjechać na wysokość wiatraka, by zobaczyć horyzont, ogromne tereny wydają się czekać na zagospodarowanie. Jednak miejscowym niczego nie brakuje. Zgadzają się przecięcia linii, długości fal i światłocienie
Protest z wosku Rozmowa z Małgorzatą Mirgą-Tas Sztuka Kiedy na Taborze Pamięci odbierałam pozostałości rzeźby spod Borzęcina, podchodziło do mnie wielu Romów i pytało, co zamierzam zrobić z pociętymi postaciami. Traktowali te szczątki jak relikwie
Próba zamknięcia Rozmowa z Mikołajem Grynbergiem Literatura Nie da się zrozumieć, jak z osobna zostało zabitych sześć milionów ludzi. I nie da się skonfrontować ze smutkiem, który po nich pozostał. Powoli zaczynam rozumieć, że może to, co robię, to sposób przeżywania żałoby – mówi autor „Poufnego”
Ostrożna pamięć Maria Kobielska Obyczaje Mniejszościowy pomnik działa często tak, jakby nie chciał się narażać dominującej pamięci. Może być postawiony na uboczu, tymczasowy, nietrwały, eufemistyczny, ale może też zostać przywołany do porządku: zasłonięty, zmieniony, zniszczony
