Czy Hemingway martwił się o mamę? Rozmowa z George'em SaundersemLiteratura Mam skłonność do naiwnego optymizmu. Do nadziei, do wiary w to, że jest dobrze. W moim pisaniu z jednej strony jest szorstkość, z drugiej czułość. Muszę się bardzo starać, żeby szorstkość była wiarygodna i żeby uczciwie zapracować na czułość – mówi autor „Lincolna w Bardo”
Człowiek w człowieku Maciej JakubowiakLiteratura Pomimo skromności zamiarów, Sołtysowi w „Mikrotykach” udaje się wykonać ruch chyba najbardziej radykalny: wykroczyć we współczuciu poza granice instynktu samozachowawczego. Jeśli literatura może nam się jeszcze do czegoś przydać, to do ćwiczenia wrażliwości
Historia wesoła, a smutna Monika OchędowskaLiteratura Opowiadania Weroniki Gogoli przywołują beztroski klimat „Przystanku Alaska”, z tą różnicą, że w Olszynach w każdym z dwunastu odcinków ktoś umiera
Tęsknota za dziwnym sąsiadem Olga DrendaLiteratura Grzegorz Bogdał we „Florydzie” jest słuchaczem czujnym i empatycznym: przygląda się nietypowym przypadkom dlatego, że czuje wobec nich sympatię. Zamiast naśmiewać się ze swoich bohaterów, wyraźnie ich lubi
Frajda i zgroza Łukasz Najder i Marcin WróbelLiteratura George Saunders, jeden z najbardziej oryginalnych współczesnych pisarzy amerykańskich, nareszcie jest w Polsce. Choć pierwszy kontakt z wyborem jego opowiadań w tłumaczeniu Michała Kłobukowskiego bywa czasem dziwnym doświadczeniem
Sztuka opowiadania Julio CortázarLiteratura Opowiadanie rządzi się wewnętrznym, architektonicznym nakazem, aby nie pozostawać otwartym, lecz zamknąć się niczym kula, a jednocześnie zachować ów rodzaj drgania, które rzutuje na rzeczy będące na zewnątrz
Uroki szwendania Marzena FalkowskaMedia Co takiego mają w sobie gry polegające na chodzeniu, oglądaniu i słuchaniu? Nawigacja w trójwymiarowej przestrzeni splata się na bieżąco z wędrówką po mapie opowieści, a wszystkiemu towarzyszy nutka podglądactwa
Alice Munro: odcienie wstydu Eliza SzybowiczLiteratura Alice Munro nie wie, co to protekcjonalność i sentymentalizm. Popularną, realistyczną prozę otwiera na wszystkie strony. „Za kogo ty się uważasz?” to powieść nieciągła i nieedukacyjna
Poczucie nielegalnej wolności. O pierwszym opowiadaniu Virginii Woolf Magda HeydelLiteratura „Ślad na ścianie” – pierwsze, zdumiewające opowiadanie Virginii Woolf. Oszałamiające bogactwem wyobraźni obrazy wciągają nas w obszary dalekie od powierzchni twardych faktów tak skutecznie, że pytania: „Gdzie to ja byłam? O co w ogóle chodziło?”, możemy bez trudu wziąć za swoje
Ślad na ścianie Virginia WoolfLiteratura Jeśli da się życie w ogóle do czegoś porównać, to chyba tylko do pędu przez tunel metra z prędkością pięćdziesięciu mil na godzinę, skąd na drugim końcu wypadasz bez jednej szpilki we włosach! Lądujesz nago u stóp Boga!
Niecałkiem udane olśnienia Patrycja PustkowiakLiteratura Brnięcie przez ostatnie tygodnie w czytelniczym widzie przez sześć antologii opowiadań doprowadziło mnie do wniosku, że sztuka nowelistyczna w Polsce ma się, niestety, średnio. Oraz – o dziwo – bardzo mało w tych antologiach seksu
Moralny nieład Eliza SzybowiczLiteratura Nie da się zwięźle powiedzieć, o czym są opowiadania Alice Munro – jednej z najwybitniejszych pisarek współczesnych, do niedawna nieznanej w Polsce. Jedno jest pewne: działają z wielką siłą
