Wszyscy zapamiętani umarli Antonina TosiekLiteratura Na tle popularnych opowieści o peryferiach „Białe noce” Urszuli Honek są wyjątkowe. Nie redukują postaci do ich klasowej przynależności. Pisarce udało się opowiedzieć o marginalizacji bez protekcjonalnych czy dydaktycznych tonów
Lornety flankują talerze Piotr SadzikLiteratura W „Nieobecności” Krzysztofa Chronowskiego spiętrzone wyszlifowanie języka sprawia, że jego sztuczność rozpęka się, skuteczniej niż weryzm dobierając się do doświadczeń i uruchamiając migawki pamięci
Prorocy u kresu fantazji Igor KierkoszLiteratura Jeśli Radosław Figura w „Ronie i naszym Mieście” przepisuje ideę antysystemowości na najpospolitszy scenariusz walki z doktrynerstwem, Marta Sokołowska w „Imperium Dzieci” w tym samym celu stwarza dla literatury oryginalny, wyważony oręż
Kości języka Piotr SadzikLiteratura W „Kościach, które nosisz w kieszeni” Łukasz Barys buduje figurę wyjątkowo upiornej utopii. Dochodzi w niej do wygaszenia podziałów między żywym a martwym, człowiekiem a zwierzęciem. Jednak podszewką tej utopii jest cmentarny letarg
Pisałam, więc żyję Anna ArnoLiteratura Prowadzona przez nią Galeria Lambert była niezależną polską ambasadą w Paryżu. Spotykały się tam różne pokolenia polskiej inteligencji. Jednak powieść Zofii Romanowiczowej „Szklana kula”, napisana w 1964 roku, ukazuje się dopiero teraz
Puste pola Monika OchędowskaLiteratura W „Rzeszocie” Bartosz Sadulski rozwija przed czytelniczkami panoramę XIX wieku, a następnie, uzbrojony w czarodziejski ołówek, jednym postaciom domalowuje wąsy, innym podretuszowuje akt zgonu
Zagadki i labirynty Rozmowa z Edwardem PasewiczemLiteratura Wszyscy cierpimy na zatrucie historią, nigdy, w żadnej narracji o przeszłości jej nie pokonamy. Ona nas zawsze przeżuwa i wypluwa. Czasem w nowej formie, ale częściej jednak w postaci miazgi – mówi autor powieści „Pulverkopf”
Próba przyjaźni Monika OchędowskaLiteratura „Cicho, cichutko” Ignacego Karpowicza nie uprawia miłości. Bawi się za to historią erotycznych toposów oraz ich złożoną gramatyką, sugerując, że jest to zajęcie tyleż rozkoszne, co głęboko raniące
Rzeczy w mroku Marek ZaleskiLiteratura Powieść Stasiuka jest lamentem nad fiaskiem międzypokoleniowego porozumienia – nie można podzielić się pamięcią, tak jak nie można dzielić się bólem i doświadczeniem
Wielkie pustki Adam WoźniakLiteratura Tematem „Czarnolasu” jest utrata. Autorce udało się z nim wytrzymać przez 88 stron. Może to właśnie w sam raz? Na książce znać ślady walki. Samotne zdania sprawiają wrażenie wyrwanych pustce
Wydaję oświadczenie Rozmowa z Olgą HundLiteratura Jeżeli budujemy świat, który jest niesprawiedliwy, to musimy liczyć się z tym, że w pewnym momencie słabsi się ogarną i spalą nam chaty. Nie chodzi o miejsce, w którym się żyje, ale o to, jakie się buduje stosunki z osobami wokół – mówi autorka powieści „Łyski liczą do trzech”
Sagownia Inga IwasiówLiteratura „Andreowia” Beaty Chomątowskiej to szopka krakowska, galop lajkonika, inscenizacja mogąca oszołomić i wciągnąć
