/ Jan Topolski

Powieść Lema to nie tylko science fiction, ale też psychoanaliza w działaniu; przepracowanie traumy i metafora mózgu, a może także międzygatunkowego kontaktu, granic poznania? Niedawno premierę miał esej filmowy „Solaris mon amour”. Natomiast w ramach otwarcia przeglądu Opera Rara z dziełem Lema zmierzą się Waldemar Raźniak i Karol Nepelski

Zdałem sobie sprawę, że nie mam powodu wypierać się swojego dziedzictwa. Bo nie wziąłem się znikąd: przede mną byli jacyś kompozytorzy, uprawiający jakąś muzykę. Trzeba wziąć tę historię za rogi

Być może mikrodrgania protein i komórek roślin mogą przekładać się na niemal postrzegalne dla człowieka dźwięki. Czy i co rośliny chcą zakomunikować? Czy i jak inne organizmy mogą usłyszeć te drgania? Współczesna biologia uchyla się, niestety, od odpowiedzi

Dostojność i tempo u Mykietyna; gęstość i mrok u Stańczyka; przestrzeń i pogłos u Rożynek – oto trzy odrębne głosy w polskiej muzyce filmowej

Kostka Rubika, proza Lema, dźwięki owadów i kosmosu. Wiele utworów Żanety Rydzewskiej powstaje z inspiracji filozofią i nauką. Wiele też opiera się na symulowaniu rzeczywistych zjawisk i procesów

Gdy zabieram się za odszumianie starych nagrań, znajduję warstwy ukrytych dźwięków. Wszystko zaczyna żyć inaczej. Przy oczyszczaniu trzeba uważać, żeby niczego nie zgubić

Kompozycje-eseje, kompozycje-manifesty: polskie twórczynie i twórcy poszukują nowych form, by odnieść się w muzyce do rzeczywistości

Jej pierwszy album, „Human Glory”, wydany na kasecie w zeszłym roku, podbił krytykę muzyczną. Ale ta młoda kompozytorka i sound designerka ma już za sobą parę lat doświadczeń w elektronice, choreografii i instalacjach

Jak brzmi free improvisation na portatywie, czyli przenośnych średniowiecznych organach? I jak może się udać utwór oparty na dawnym traktacie muzycznym, recytowanym na magnetofonie? Ryszard Lubieniecki udowadnia, że całkiem nieźle, a to nie wszystkie pola jego aktywności

Kolejny Auksodrone w Tychach, kolejny muzyczny dramat Alka Nowaka i Szczepana Twardocha. Kultura lubi powtórki, powtórki lubią syreny. Co nam dziś śpiewają?

Jak połączyć nostalgię, kamp, dowcip oraz odniesienia do klasycznych filmów i muzyki w dziesięciominutowym utworze na zespół instrumentalny? Paweł Malinowski, ironista i kinofil z Krakowa, potrafi to zrobić

Opera „Drach” Aleksandra Nowaka na podstawie libretta Szczepana Twardocha łączy w zaskakującej syntezie barok z ekspresjonizmem i Śląsk z Indiami. Kompozytor buduje nią pozycję najwybitniejszego po Krzysztofie Pendereckim polskiego twórcy opery współczesnej

Zespół zeitkratzer przykłada do „muzyki ludowej” swoją oryginalną praktykę twórczą, wypracowaną w starciu z klasykami muzyki współczesnej i noise’owej. Tu nie chodzi o „dialog z tradycją etniczną”, ale o jej twórcze zawłaszczenie. Nikt już nie podchodzi do muzyki źródeł na klęczkach

Swobodnie czuje się na czterech kontynentach: muzyki współczesnej, nieakademickiej elektroniki, muzyki teatralnej i filmowego sound designu. Kompozytorkę napędza  niecodzienna chęć działania w kolektywach oraz swoiste twórcze ADHD

Choć piąty turnus Sanatorium Dźwięku w Sokołowsku mógł się w ogóle nie odbyć, oszołomił bogactwem programu i porządnej roboty

Jennifer Walshe jak nikt inny uosabia obecnie najżywotniejsze trendy nowej muzyki, przekraczając role i eksperymentując z tożsamością, bawiąc się recyklingiem i imitacją, problematyzując postinternet, memy i fejki

Już od tygodnia trwa nadzwyczaj udana 52. edycja Wratislavia Cantans, a w weekend koncerty zamykające festiwal

John Cage stał się mimowolnym patronem slow music. Niewątpliwie zaważyła na tym prowadzona przez niego w utworach, wywiadach czy tekstach kampania na rzecz ciszy. Twierdził, że buduje ona narrację na takich samych prawach jak dźwięki

To jest festiwal z brodą: występy Igora Strawińskiego i Oliviera Messiaena, performanse Vinko Globokara i Milko Kelemena, skandale Davida Tudora i Johna Cage’a… Jak dziś wygląda Muzyczne Biennale w Zagrzebiu, legenda niemal spod Żelaznej Kurtyny?

Polska muzyka komponowana z pewnym opóźnieniem i zawstydzeniem na nowo odkrywa swą cielesność oraz rytualność, czyli dwa kluczowe wymiary performatyki

Doczekaliśmy się w kraju pokolenia „pozaakademickich” kompozytorów. Łączą oni porządny warsztat z refleksją, konceptem i dowcipem. Jacek Sotomski oprócz pisania błyskotliwych postinternetowych utworów współtworzy magnetofonowy duet sultan hagavik, który zawojował pogranicza retromanii i performansu

W epoce festiwalomanii, grantozy, miejskich marketingów i komercyjnego targetowania festiwal Musica Privata to przedsięwzięcie szczególnie cenne. Stylistyka koncertów łódzkiej imprezy przełamuje najróżniejsze ograniczenia gatunkowe

Choć przeszło 40-letniego Artura Kroschela ciężko zakwalifikować do „muzyki 2.1”, to ważny jest ton, jakiego polskiej muzyce współczesnej dodaje ten kompozytor: introwertycznego ekspresjonizmu, mozaiki cisz i szmerów, rozbitych początków, ukrytych dźwięków, elementów zbłądzenia i ciągłego zapominania

Jakże inaczej w porównaniu do wykonań sprzed 50 lat gra się dziś Monteverdiego czy twórców polskiego baroku! W drugie półwiecze swojego istnienia Wratislavia Cantans wkracza z wigorem, którego mogłoby jej pozazdrościć wielu rówieśników

„Gdyby Ziemia była plackiem z jagodami, moja muzyka byłaby łatwiejsza w odbiorze”  – zadeklarował w tytule jednego ze swoich studenckich referatów Piotr Peszat. Zapamiętajmy to nazwisko

„Ciągle wierzę w potencjał tradycyjnych instrumentów, moc samych dźwięków i relacji między nimi” – 29 maja w czasie otwarcia nowego budynku NInA po raz pierwszy usłyszymy utwór Aleksandra Nowaka „NANINANA”

Coraz dobitniej zaznacza się w muzyce polskiej zamknięcie. Nie tylko na społeczno-ekonomiczną rzeczywistość „pozamuzyczną”, ale także na materiałowy i konceptualny rozwój muzyki nowej. O VI edycji Festiwalu Prawykonań

Poznańska Wiosna Muzyczna to festiwal z bagażem tradycji, który nieraz przytłaczał słuchaczy. Coś jednak drgnęło kilka lat temu. Dziś to jeden z najciekawszych krajowych festiwali muzyki współczesnej

Muzyka wiecznego przepływu – bez początku i końca, wciągająca słuchacza w wiry o różnej prędkości. Fizyczność źródeł dźwięku przykrywa nader emocjonalną narrację

Jak mawia znane porzekadło „najlepsza muzyka filmowa to ta, której nie słychać”. Kilar potrafił usunąć się w cień, ale potrafił napisać też utwory, które popularnością przekroczyły sam film

Przede wszystkim przestrzeń. Głęboka, rozległa. Jak w muzyce ambient. Na tym tle – fortepian. Kaskady powtarzanych dźwięków i rytmów. Czyste brzmienia co rusz zakłócane są szmerami i trzaskami

Artur Zagajewski działa na polu instrumentalnej wynalazczości. Poszukując nowych barw akustycznych, zaczął badać używane przez hydraulików plastikowe rury

To, co obecnie dzieje się wokół Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia, jest naprawdę niesamowite. To tryumf żywej kultury, a zarazem powrót cyfrowych obywateli do ery analogowej

Wszystko zaczęło się od kryzysu po ukończeniu warszawskich studiów, kiedy kompozytor – uzbrojony w całą wiedzę i rzemiosło – stracił poczucie sensu tego, co robi

Wszystko przeniknięte jest tu duchem rozpadu. Rozpadu kruchych, koronkowych konstrukcji, które poruszają się na granicy między szeptem a krzykiem, dokładnie jak w barokowej arii

Muzyka Marcina Stańczyka jest tak gwałtowna, że potrafi słuchacza nieźle podrapać

Paweł Hendrich to twórca obsesyjnie szukający spójności i kontroli – co widać po własnej terminologii, obfitych autokomentarzach, specyficznym kroju pisma, stronie internetowej czy profilu na MySpace

Pozycjom Greenwooda nie wróżę długiego życia w repertuarze, ale remiksy Aphex Twina mogą niektórym otworzyć uszy na historię i przetrwać próbę czasu

Powtórzenie tryumfalnie wróciło na salony wraz z minimal music, a zwłaszcza jej odmianą w postaci, nomen omen, repetytywizmu. Pierwsze wykonania dzieł Rileya, Reicha i Glassa były dla głęboko już zindoktrynowanej publiczności europejskiej sporym szokiem

Fundacja Paula Sachera mieści się w wielopoziomowej kamienicy w sercu Bazylei. Obowiązują tu specyficzne zasady: zakaz telefonów i długopisów. Bibliotekarze sprawdzają przybyszów w specjalnych lusterkach. Muzykolodzy gorliwie kopiują ołówkami niczym benedyktyni w opactwie

W tym wszystkim bynajmniej nie chodzi o wrzucanie dźwięków i webcasting (jak w YouTube), ani nawet o wspólne remote performances przez Skype. Sieć umożliwia bowiem parę cudownych zjawisk, które poza nią niezwykle rzadko powstają

Koncert Fluid Piano i wystawa Sophie Callé w Londynie, koncerty muzyki konkretnej w Paryżu, wystawa Georges'a Seurata w Zurichu – kolejny odcinek peregrynacji nie tylko muzycznych Jana Topolskiego

Powiadają, że środek Europy leży gdzieś w Polsce, koło Poznania. No cóż, z perspektywy życia artystycznego nie jest to takie oczywiste. Stopniowo zaczynam wierzyć, że tym miejscem może być Szwajcaria

Pozornie niezwykle naukowa i skomplikowana, muzyka spektralna emanuje prostym, podstawowym rodzajem piękna. Pięknem natury? To ryzykowna hipoteza

Pisanie o muzyce jest jak tańczenie o architekturze, powiedział ktoś. Dobrze, w takim razie spróbujmy podwójnego salta: podróży po muzyce i architekturze jednocześnie

Kim był Gérard Grisey? Jakie były jego pasje, fascynacje, tematy, inspiracje, konteksty? Oto próba odpowiedzi w postaci zwięzłego alfabetu-leksykonu o ważniejszych wątkach jego życia i twórczości