Dwutygodnik

Partnerzy

ur. 1992, redaktorka działu teatr, sekretarzyni redakcji w „Dwutygodnik.com”. Studiowała w Instytucie Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Publikuje w „Wysokich Obcasach”, „Szumie”, „Dialogu”, „Miej Miejsce” i „Czasie Kultury”.

Znalezione artykuły

Strajk Kobiet na księżycu

Strajk Kobiet na księżycu

Anna Pajęcka Teatr

Decyzja o wystawieniu „Lizystraty” w przekładzie Śmiechowicz mogła być genialna, tak jak genialne jest nowe tłumaczenie komedii. Tymczasem, zamiast na księżycu, gdzie przeniesiono tekst komedii, osiadamy na mieliźnie

Hello from the children of planet Earth

Hello from the children of planet Earth

Anna Pajęcka Teatr

Po wielkim sukcesie krakowsko-kieleckiego spektaklu „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję” Mateusz Pakuła we wrocławskim Capitolu powrócił do bliskiej mu estetyki science fiction

Spotykasz na ulicy kowboja

Spotykasz na ulicy kowboja

Anna Pajęcka Teatr

Spektakl pokazuje tak różne postawy, że nawet jeśli widz przyszedł z zamiarem, aby wyśmiać albo pogłębić przekonanie o słuszności idei „nowej męskości”, to wyjdzie z poczuciem, że może jednak warto wciąż zadawać sobie o nią pytania

Instytucjonalny blackout

Instytucjonalny blackout

Anna Pajęcka Ziemia

Nie ma jeszcze w Polsce naprawdę satysfakcjonującej dyskusji o tym, jak w realiach kryzysu klimatycznego zmieni się rola instytucji sztuki. Na świecie rozmowy trwają jednak od lat i dostarczają coraz więcej konkretnych rozwiązań

Niech to, co jest, będzie

Niech to, co jest, będzie

Anna Pajęcka Teatr

Osoby, które nie znają tekstu Brach-Czainy, mogą mieć kłopot z oddzieleniem treści eseju od fraz przyniesionych na scenę przez aktorki spektaklu w Teatrze Słowackiego. Czy świadczy to o niegasnącej sile tekstu czy o tym, że reżyserka zbudowała odpowiednią dla niego formę?

Danse macabre

Anna Pajęcka Teatr

Jest miejsce na teatr jednego narzędzia, które eksploruje się przez kilka godzin na scenie, wyzyskuje aż do przesady. We wrocławskim spektaklu tym narzędziem jest ruch – działa świetnie

Fantazje pracownic i pracowników

Fantazje pracownic i pracowników

Anna Pajęcka Teatr

Spektakl „Seks, praca i marzenia” wynika z sojuszu dwóch branż, z których jedna jest objęta społeczną estymą, druga zaś społeczną stygmą. W praktyce zaś funkcjonują w oparciu o podobne mechanizmy

Czym jest las?

Anna Pajęcka Teatr

Szekspirowski, często traktowany jako letni, przyjemny festiwal nad morzem, wystawia jednak wiernego widza na próbę. Są wakacje, pada deszcz, teatr otwiera dach w hołdzie dla Petera Brooka. Robi się nostalgicznie

Kruszenie betonu

Kruszenie betonu

Anna Pajęcka Teatr

Skończyła się epoka prostych opozycji. Oczekiwanie porządku, higieny pracy i braku zbędnych złych emocji to nie, jak mówi Krystian Lupa, utopia, naprzeciw której są chaos, dominacja i złe zarządzanie. To kwestia ustalenia reguł. Dzisiaj domaga się ich środowisko teatralne

Kościelne rewolucje Anji Rubik

Kościelne rewolucje Anji Rubik

Anna Pajęcka Teatr

Spektakl Piaskowskiego i Sulimy pokazuje, że pod fasadą kościoła katolickiego kryją się różne jednostki: słabe, cierpiące, zbuntowane, ale też pełne samozadowolenia i bezkarne. Nawet ci ostatni mają swoje rozterki

Poświęcenie na deskach

Poświęcenie na deskach

Anna Pajęcka Teatr

„Przełamując fale” na podstawie von Triera to półtoragodzinne teatralne produkowanie uczuć, nie dyskursów o wierze. Kogo miłość może ocalić? I jak może ocalać, kiedy wokół premiuje się obojętność?

ZMĘCZENIE: Smutek muzeum

ZMĘCZENIE: Smutek muzeum

Anna Pajęcka Sztuka

Można muzeów nie lubić, żądać, aby się zmieniły. Można także czekać, aż same przekształcą nas w kogoś, kim niekoniecznie chcemy się stać: zmęczoną postać, która ma nadzieję, że w samotności białego sześcianu wydarzy się cokolwiek nieplanowanego

Wcielenia

Rozmowa z Juliuszem Strachotą Literatura

Moi bohaterowie na ogół byli lubiani. Bardzo często zlewali się ze mną, zupełnie nad tym nie panowałem. W historii mojego pisania musiałem w pewnym momencie zabić siebie – mówi autor „Buddaland”

Czy pies czuje swoją psowatość?

Czy pies czuje swoją psowatość?

Anna Pajęcka Teatr

Dla Łukasza Twarkowskiego rozdwojenie staje się już metodą. Na szczęście zostało w niej jeszcze sporo do eksplorowania

Alergia na farbę

Alergia na farbę

Anna Pajęcka Sztuka

Kurator „Sezonu w piekle” robi miejsce na wszystkie żądze. Jest więc komfort rozmoszczenia się w tym piekle, nie ma zaś nadziei na zmianę. Nadzieją jest sama wspólnota, bycie w tym wszystkim razem

Reżyserka wyczerpana

Reżyserka wyczerpana

Anna Pajęcka Teatr

Można zarzucać Kleczewskiej, że zeszła z tonu i nie wykorzystała okazji do zrobienia „Łaskawych” na miarę swojej „Wściekłości”. Mi jednak ta trochę wyczerpana, ugładzona reżyserka całkiem się podoba

Krajobraz pamięci

Krajobraz pamięci

Rozmowa z Natalią Budnik, Karoliną Grzywnowicz i Aleksandrą Janus Ziemia

Zmiana sposobu myślenia, która dokonuje się w humanistyce, uczy nas innego spojrzenia na przyrodę: jako aktora, świadka, uczestnika procesów i wydarzeń – o zielonym upamiętnianiu

Uzdrowić miasto

Uzdrowić miasto

Anna Pajęcka Sztuka

Biennale Zielona Góra, rozpraszając swoje działania na wiele instytucji, zmusza gości i gościnie do namysłu nad przestrzenią, w której się poruszają

Jesteś z kości

Anna Pajęcka Teatr

Grupa performerek i performerów na scenie zachęca publiczność do rozluźnienia, wskazuje, dokąd uchodzić – ku karnawałowi wspólnoty, niekoniecznie humanistycznej – o nowym spektaklu Marty Ziółek

Praca fizyczna

Rozmowa z Krzysztofem Maniakiem Sztuka

Lubię włóczyć się i kluczyć, nawet w miejscu, oglądając każdy przykuwający uwagę detal z różnych perspektyw. Trochę jak na wystawie, kiedy odbiorca przygląda się zestawom prac – mówi tuchowski artysta

Weź ręcznik i połóż się na ziemi

Weź ręcznik i połóż się na ziemi

Anna Pajęcka Teatr

Trudno pozbyć się wrażenia, że dużo w tegorocznej edycji Festiwalu Szekspirowskiego męskości – teatr wraca tu momentami do swojej elżbietańskiej tradycji, tematyzując przy okazji męskość na różne sposoby

Mało ciszy

Anna Pajęcka Teatr

„Rytuał miłosny” w reżyserii Daniela Kotowskiego nie jest spektaklem edukacyjnym. Przede wszystkim buduje na scenie, przynajmniej na godzinę, uniwersum, które pozwala nawiązać kontakt. Po zakończeniu publiczność nie klaskała

Atrapa języka

Anna Pajęcka Teatr

Twórcy „Ale z naszymi umarłymi” przechwytują krytykowany dziennikarski język i całe przedstawienie operuje właśnie w tym rejestrze – zajawki, fejku, niesprawdzonej informacji, podkręconego komunikatu wyjętego na pasek na dole ekranu

Audyt dostępności

Audyt dostępności

Anna Pajęcka Sztuka

Poznańska wystawa „Polityki (nie)dostępności” skłania do przeformułowania starych porządków, do których przywykliśmy i które traktujemy jako naturalne

Cybersen

Anna Pajęcka Teatr

„Sen nocy letniej” Garbaczewskiego jest hołdem dla grzybni-nieskończoności, która uwypukla ludzkie słabości, śmiertelność ciał

Dom albo pudełko po rumianku

Dom albo pudełko po rumianku

Anna Pajęcka Sztuka

Jest w sztuce Marty Krześlak beztroska, bezcenna wobec dominującej u młodych artystów powagi: umiłowanie kiczu, trochę bałaganiarstwa, pozostawienie obiektów samym sobie

Trochę śmieszno, trochę straszno

Trochę śmieszno, trochę straszno

Anna Pajęcka Teatr

Czas opowiedzieć pewne rzeczy na nowo, odrzucając boomerski język patosu – o spektaklu Wojtka Farugi w Teatrze Ochoty

Trumna z miętą i lodem

Trumna z miętą i lodem

Anna Pajęcka Teatr

Zdaje się, że Róża z „Cudzoziemki” ma być w oczach widzów trochę ofiarą. Czy nią była, każda i każdy może odpowiedzieć w zgodzie z własnym sumieniem. Moim zdaniem tak. Czy celem spektaklu jest więc jej rozgrzeszenie?

Zbiorowy gwałt

Anna Pajęcka Teatr

O przemocy seksualnej mówi się szeptem, plotką. W „Klubie” Weroniki Szczawińskiej odgrywany na scenie głuchy telefon urywa się, kiedy wiadomość przez łańcuch szepczących aktorek dociera wreszcie do publiczności

Odwrócona strategia

Odwrócona strategia

Rozmowa z Zuzanną Hertzberg, Witoldem Mrozkiem, Zofią Nierodzińską, Stachem Szabłowskim i Jaśminą Wójcik Sztuka

Obszar sztuki współczesnej przez długi czas był przez prawicę odpuszczony jako dziedzina aksjologicznie jej obca. Jednak teraz, przy próbie konstruowania kompletnego altrightowego uniwersum, pojawia się potrzeba udowodnienia, że reakcjoniści potrafią robić kulturę współczesną

Artystki i kuracjuszki

Artystki i kuracjuszki

Rozmowa z Bogną Stefańską i Jakubem Depczyńskim Sztuka

W latach siedemdziesiątych artystki i artyści myśleli o nadprodukcji w bardzo materialny sposób. My skupiliśmy się na tym, że sztuka może produkować nowe narracje i obrazy. Jest też narzędziem do produkcji wyobraźni

Kusząca figuracja

Kusząca figuracja

Anna Pajęcka Sztuka

Pastelowe i potencjalnie bardzo niewinne malarstwo, które uprawia Martyna Smutná, ma w sobie radykalizm

Wolni ludzie i mechanicy

Wolni ludzie i mechanicy

Anna Pajęcka Teatr

„Raj-potop” to całkiem klasycznie jak na Jaremkę wystawiona komedia. Jakby wobec wyzwań późnego kapitalizmu śmiech stawał się ostatnim bastionem niewinności

Archiwa i manifesty

Archiwa i manifesty

Anna Pajęcka Sztuka

W ramach stażu, który odbywałam na studiach, spędziłam kilka miesięcy w archiwum jednej z warszawskich instytucji sztuki. Nigdy nie doświadczyłam władzy kreowania archiwów tak mocno jak podczas tych bezpłatnych praktyk

Kochajcie go

Anna Pajęcka Sztuka

Rzeczywistość opisywana w pracach Pawła Żukowskiego jest niegramotna, dziwaczna, wyciągnięta ze śmietnika. Albo po prostu z polskiej rzeczywistości, która nie jest o ładnych rzeczach, chyba że na pocztówkach

Zasada naczyń połączonych

Zasada naczyń połączonych

Anna Pajęcka Sztuka

Nowe obrazy Bogny Burskiej to kompozycje zbudowane tak, jakby artystka wiele razy malowała na tym samym płótnie, dbając o to, żeby poprzednie kształty przebijały spod kolejnej warstwy farb. Czerwonych, jak krew, różowych jak skóra

Z lasu

Anna Pajęcka Sztuka

Z monumentalną, samotną „Palmą” Przybyły w sali w BWA nie da się negocjować, bo uruchamia pierwotne tęsknoty, które każą po wyjściu z galerii gapić się i szukać podobnych konstrukcji w drzewach

Odzyskać spojrzenie

Odzyskać spojrzenie

Anna Pajęcka Sztuka

Społeczeństwo Romów przeszło długą drogę emancypacji, dziś funkcjonuje na innych zasadach niż jeszcze trzy dekady temu. Mirga-Tas jest ich narratorką, ale pozostaje też czułą opiekunką pamięci

Przeżywanie

Anna Pajęcka Sztuka

„Przygoda” Brzeskiego to czysto estetyczna przyjemność, intelektualna zagadka odkrywania i nazywania kolejnych kształtów. Im bardziej abstrakcyjne rzeźby, tym bliżej im do weryzmu

W PRL prostytucji nie było

W PRL prostytucji nie było

Rozmowa z Anną Dobrowolską Obyczaje

Trudno mi sobie wyobrazić, żeby feminizm mógł bronić prawa kobiet do decydowania o swoim ciele i do aborcji, ale wyjmował z tego prawo do podjęcia decyzji o świadczeniu usług seksualnych – rozmowa z autorką książki o pracy seksualnej w PRL

Patodeweloperka

Patodeweloperka

Rozmowa z Dorotą Leśniak-Rychlak Obyczaje

Deweloperzy sprzedają mieszkania pod hasłem „zamieszkaj w zen”, zabudowując kawał parku – rozmowa z autorką książki „Jesteśmy wreszcie we własnym domu”

Zarządzanie strachem

Zarządzanie strachem

Anna Pajęcka Sztuka

Podobnie jak rzeźba Jerzego Kaliny nadmiernie rozemocjonowała internetową bańkę, tak wystawa „Strach” w białostockiej galerii Arsenał znalazła się pod nieadekwatnym obstrzałem prawicowych mediów

Działania pozytywne

Działania pozytywne

Rozmowa z Katarzyną Rosińską i Grzegorzem Sendą Obyczaje

Łatka głównej linii frontu w wojnie światopoglądowej bardzo mocno do Białegostoku przylgnęła. Musimy spodziewać się, że tak jak środowiska narodowe przyjeżdżają do Hajnówki, tak kibice będą zbierać się u nas – rozmowa ze stowarzyszeniem Tęczowy Białystok

Kryzysowa koalicja

Kryzysowa koalicja

Rozmowa z Marcinem Jasińskim, Justyną Makowską i Aleksandrą Szymańską Obyczaje

„Głos Koalicji jest bodaj jedynym, który widzi wszystkie sektory, bo taka jest kultura samorządowa w swojej różnorodności” – w trzydziestolecie wyborów samorządowych rozmawiamy z przedstawicielami Koalicji Miast dla Kultury

Nie palcie instytucji, zakładajcie własne?

Nie palcie instytucji, zakładajcie własne?

Anna Pajęcka Sztuka

Jeśli polityczny marsz przez instytucje potrwa dłużej, to artyści zrzeszeni w silne środowiska będą budować kontrpropozycję dla publiczności, tworząc inne przestrzenie wystawiennicze

Atlas przemocy

Anna Pajęcka Teatr

Jeśli widz szuka pocieszenia po dawce okrucieństwa, które współprzeżywa przez kilka godzin w teatralnej sali, będzie zawiedziony. Skrzywanka w „Kasparze Hauserze” interesuje mroczna część zbiorowej siły, z którą jednostka nie ma szans

Nie chcę ładnej Polski

Nie chcę ładnej Polski

Rozmowa z Łukaszem Zarembą Obyczaje

Polska kultura wizualna jest przede wszystkim dziwna, ciekawa. Czy ładna? To niekoniecznie jest najważniejsze pytanie, które należy zadawać obrazom

Nawigacja główna - wersja mobilna

Archiwum numerów