/ Maria Poprzęcka

Na naszych oczach formuje się nowy obyczaj, który można zbyć drwiną z jakże niemęskich łez po śmierci kota. Zwierzęcy cmentarz okazuje się enklawą wolną od kodów funeralnych zachowań

Jest niczym współczesna personifikacja wolnościowej walki, niczym posąg, ale posąg żywy. Posągi mogły tylko otwierać usta. Ona krzyczy

Na upojone łatwym zwycięstwem gromady skandujące: USA, USA! patrzyli z portretów Ojcowie Założyciele amerykańskiego państwa i twórcy jego ustroju. Spoglądali nie na obcych wrogów, lecz na swoich mieniących się patriotami białych potomków

Dowodem spontaniczności zgromadzeń jest niemal zupełny brak typowego pochodowego rekwizytorium: flag, transparentów, banerów. Są kartony. Z recyklingu, po opakowaniach wszystkiego – od sprzętu AGD po pizzę. Własnego wyrobu i pomysłu, nabite na byle jakie patyki

Cattelan przedstawił Jana Pawła II powalonego przez wielki meteoryt, cierpiącego, lecz mocno trzymającego krzyż. Jak Szczepan do końca wiernego Jezusowi. Kalina, stawiając papieża i każąc mu rzucać kamieniem, męczennika zamienił w oprawcę

Koronawirusy są bajecznie kolorowe. Szafiry, seledyny, róże, karminy, amaranty, oranże, błękity, szmaragdy – jak nigdy ekrany pulsują feerią barw. Telewizja dawno nie miała tak efektownej scenografii

Trudno oprzeć się pokusie porównywania dwóch wydarzeń, które zakładały przeniesienie plaży do rzeczywistości artystycznej: weneckiego „Sun & Sea” i o 50 lat wcześniejszego happeningu „Kwarc”

Dość rzucić okiem na historię Biennale, aby nabrać wiary, że zniesie wszelkie przeciwności. To nie tylko największa w skali globalnej impreza artystyczna, lecz także najstarsza. Dosłownie – wieczna

Zjawisko „cudownych dzieci” zdarza się głównie w muzyce, trochę w poezji, ale żeby w polityce? Jest tu jednak historyczny precedens. To 13-letnia wieśniaczka, analfabetka, która w XV wieku zmieniła losy toczącej się od dziesięcioleci wojny

Nawet Ai Wei Wei nie wpadłby na pomysł, żeby użyć pomnika III Międzynarodówki jako zwieńczenia nowobogackiego apartamentowca. Tu musiał wmieszać się Woland i jego diabelska kompania

Kilka lat temu komplet reprodukcji dzieł van Gogha prezentowano na Stadionie Narodowym i tam rzecz była na miejscu. Pokaz reprodukcji Leonarda da Vinci w Muzeum Narodowym budzi kpiny, bo jest rozpaczliwą próbą wysforowania się przed szereg

Jakie szanse sprzedażne ma kabel od żelazka, wykrzywione szpilki, sterane pluszaki, kalkulator z lat 80., plastikowe patery, porcelitowe, lekko poobijane talerzyki deserowe?

Dlaczego to Van Gogh stał się herosem kultury popularnej, najbardziej znanym malarzem sztuki nowoczesnej, sławą bijącą na głowę nawet mistrza autopromocji Picassa? Żaden inny artysta nie spełniał warunków procesu kanonizacyjnego

Rekomendacja dla parków miniatur, na jaką bezinteresownie sobie tu pozwalam, nie jest podszyta lekceważeniem czy drwiną ze świata „dla ubogich”

Wirus, który przeniknął piękne pudła i teki, dotarł do wyobrażeń, jakich po wysmakowanej artystycznie królewskiej kolekcji byśmy się nie spodziewali – o wystawie „Czym jest Oświecenie?”

Czy po sprzężeniu emirackiej nuworyszowskiej gigantomanii i francuskiej szowinistycznej megalomanii można oczekiwać czegoś innego niż pretensjonalnej, spektakularnej katastrofy? Tymczasem na miejscu okazuje się, że jest inaczej

Wielkie lotniska, niegdyś projektowane jako salony świata, z eleganckimi sklepami oferującymi rzekomo taniej towary luksusowe, coraz częściej wyglądają jak olbrzymie noclegownie, gdzie posypiają ludzie wytrąceni ze swego czasu i przestrzeni, obojętni na jedwabne krawaty YSL

Codzienny widok osiedlowy – starsi ludzie dźwigający plastikowe baniaczki. Lepiej zorganizowani ciągną je w zakupowych wózeczkach. W baniaczkach i butelkach woda. Niesiona do domu z ogólnodostępnego ujęcia, zwanego potocznie studzienką oligoceńską

Dobry film o artystach jest rzadkością. Za to złych i bardzo złych znamy co niemiara. Zwykle grzęzną w melodramatach, mękach twórczych, hagiograficzno-martyrologicznej apoteozie. Zawsze jakiś mężczyzna miota się z pędzlem w ręku

Rynek w Nowym Targu po transformacji. W miejsce zaniedbanego skwerku i płatnego parkingu – piazza

Pośród setek stron i dziesiątek postaci, spomiędzy zawiłości i zwrotów akcji, z potoku słów wyławiamy jeden motyw wspólny. To zupa, wywar mięsno-warzywny. Rosół

Infantylizm religijności to nierozdzielna część fatalnej, gombrowiczowskiej polskiej niedojrzałości

Plaża Da Nang – dla wszystkich pamiętna sceneria jednej z najsłynniejszych sekwencji w historii sztuki filmowej: „Czasu apokalipsy” Francisa Forda Coppoli

Ilu gości chwytało te artystyczne i muzealne aluzje? Zapewne niewielu, ale to nic nie szkodzi. Sukces balu polega na tym, że do Muzeum ściągnęła publiczność bynajmniej nie znana z wernisaży

Niegdyś artysta Zbigniew Libera zrobił film „Jak się tresuje dziewczynki”. Można go czasem obejrzeć na wystawach. Jak się tresuje babcie oglądamy codziennie w prime timie

Cmentarz ze „swoimi” grobami staje się bezpośrednim przedłużeniem zwykłego życia, z jego prostymi powinnościami i pracami. Jak w domowym gospodarstwie

SMS – cichy zabójca. Niepostrzeżenie eksterminował telegramy. Czy ktoś jeszcze pamięta te wywołujące bicie serca karteluszki? Albo gratulacyjne, ozdobne kartoniki

Czy „Chora sztuka” zadziałała prowokacyjnie? Dlaczego wywołała agresję? Bo „chora”?

Spontaniczna, bezładna, nieokiełzana żadnymi przepisami zabudowa loggii okazuje się szczególną manifestacją oporu wobec rzeczywistości. Jest w istocie swej antysystemowa

Warto ponowić badania i dyskusje, by przynajmniej sprawdzić szanse przywrócenia „Damie” takiego wyglądu, jaki nadał jej Leonardo

Zdjęcie dwojga murzyńskich dzieci o posępnych, zgoła nie dziecinnych twarzach. Patrzą w obiektyw, jedno wrogim, drugie znękanym spojrzeniem

Gościnny występ Teatru Maryjskiego objawił niepojętą słabość krytyki i mediów. Te ostatnie o odjeździe trzynastu tirów już nie doniosły

Etiopia. Wysiadamy. Starszyzna wioski zapłacona – 200 birr. Płaci się każdej osobie za każdy spust migawki (zawsze ktoś liczy). Ceny pokazywane są na palcach

Skontrum to inwentaryzacja muzealiów, porównywanie spisu z natury z zapisami z ksiąg inwentarzowych

Sztuka w moim przekonaniu ma inne zadanie niż reagować na rzeczywistość. To rzeczywistość powinna reagować na sztukę.

dwutygodnik.com podjął ambitną i niełatwą próbę opracowania nowej „Księgi snobów”

W lipcu 2007 roku gigantyczna, wznosząca się ponad Rio de Janeiro figura Chrystusa Zbawiciela, w wyniku globalnego referendum została zaliczona do nowych 7 cudów świata

Wszędzie ład i porządek. Żadnej postsowieckiej degrengolady, dominującej w krajobrazie sąsiedniej Ukrainy

Po miesiącu wakacji przedstawiony przeze mnie katastroficzny obraz Polski zapaskudzonej przez firmy outdoorowe doczekał się optymistycznej korekty

Jedziemy na wakacje, zanurzając się w polski krajobraz. Kierunek obojętny – morze, góry, pola, lasy, rzeki, jeziora

Pogląd o uprzywilejowaniu wizualności we współczesnym świecie jest truizmem, który – jak to truizmy – skutecznie blokuje pytanie: czy rzeczywiście?

Żaden ludzki zmysł – od tekstów biblijnych po potoczne porzekadła – nie był tak wielbiony i tak potępiany jak wzrok. Najcenniejszy, ale i najbardziej niebezpieczny

Zgodnie z lokalnym obyczajem, mąż porzucony przez żonę „traci nos” i ten wstyd winien pomścić ucinając nos niewiernej

Niedawno na weneckim Biennale Architektury jednym z tematów były habitaty projektowane przez architektów i artystów

Chodzi o drżenie, w jakie wprawia artystę dzieło, którego nie sposób prześcignąć. O drżenie wobec artystycznego wyzwania. O struchlałość wobec wielkości

Banksy jest piekielnie utalentowany i piekielnie inteligentny. I chyba kocha wyprowadzać w pole

Na Zamku Królewskim wystawa skarbów ze zbiorów Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie. „Dama z gronostajem” Leonarda, „Krajobraz z miłosiernym Samarytaninem” Rembrandta

Parada dumy gejowskiej przeszła przez Warszawę. Minęło kilka tygodni, można więc powiedzieć, że przeszła bez echa

W wieku 98 lat zmarła francusko-amerykańska artystka Louise Bourgeois. Nawet osoby niezainteresowane specjalnie sztuką współczesną mogły zetknąć się z jej rzeźbiarskim dziełem

Na Zamku Królewskim wystawa skarbów ze zbiorów Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie. „Dama z gronostajem” Leonarda, „Krajobraz z miłosiernym Samarytaninem” Rembrandta

„Dzienniki” Iwaszkiewicza jako „najważniejsza polska (o)powieść homoseksualna”, no i rzecz jasna jako zapis politycznych meandrów, masek, uników, ale i fascynacji

Dzięki świeżo spolszczonej książce Erwina i Dory Panofskich możemy dowiedzieć się o Pandorze wszystkiego

Podróż do Indii to podróż do świata żywego. Świata kipiącego, buzującego życiem. Wejść w ten świat to zanurzyć się w ludzkim mrowiu, w zgiełku, ścisku, pyle, brudzie

Wystawa Zbigniewa Libery w warszawskiej Zachęcie. Wali, kopie, gryzie, tarza. Z etykietą anarchisty i buntownika jest Libera artystą o boleśnie świdrującej inteligencji

Spadł śnieg. W mieście przyjmowany jako katastrofa i dopust boży, przy akompaniamencie pomstowań rozeźlonych kierowców co prędzej zamieniany w słoną, burą maź

Galeria tajemniczych fotograficznych obrazów. Pięknych obrazów. Wysmakowanych. Niejasnych, nie tylko dlatego, że pogrążonych w mroku

Muzealna czarna dziura żywi się tym, co niszczy. Wsysa każdy materialny ślad cywilizacji, które ją otaczają

Czy oczy Tadeusza Różewicza nasyciłyby stroje peruwiańskich wieśniaczek, ich spódnice, kubraki, chusty, wyszywanki, pompony?

Mucha – natrętna, uprzykrzona, obrzydliwa. Czesław Miłosz, demistyfikujący uroki kresowych dworków, pisał o wyrojonych w oborach i stodołach insektach

Związki sztuki z literaturą są przebogate i odwieczne. Związki historii sztuki z literaturą – już znacznie skromniejsze

Noc muzeów. Lało i było zimno. A jednak – następnego dnia muzea i galerie prześcigały się w raportach frekwencyjnych

Wytrawny esteta i znawca sztuki, jakim był Paul Valéry, wyznawał: „Nie bardzo lubię muzea”

„Żółta ściana” z Prousta to najsławniejszy kawałek muru w literaturze